Museum r (Q)ndje
Streekmuseum
Het Land van Axel
MUSEA S
Het museum Het Land van Axel gaat terug op het
Comité Onderzoek Historie Axel (1927), en de Axelse
Boerenkamer (1933). Het Comité is al snel samengegaan
met de Oudheidkundige Kring De Vier Ambachten uit
Hulst. De Boerenkamer ontwikkelde zich zelfstandig
verder met hulp van veel vrijwilligers. Het Comité en de
Kamer bestonden deels uit dezelfde mensen. Zo komt het
dat de collectie van de Boerenkamer sterk de geschiedenis
van het Land van Axel van de laatste 150 jaar
documenteert. Het meest in het oog springende onderdeel
ervan is de werkelijk schitterende verzameling Axelse
klederdracht. De Boerenkamer kwam geleidelijk aan in
het bezit van een waardevolle collectie en werd in 1958
omgevormd van comité tot stichting.
In 1980 kon dankzij de Gemeente Axel het voormalige
postkantoor (uit 1901) als museum worden betrokken.
Eerder was alles onderbracht bij particulieren, later in een
stadhuiskelder en in een oude kleuterschool. In de
Tweede Wereldoorlog werden de voorwerpen bij particu
lieren in bewaring gegeven. Nadien bleek dat er zaken
verloren of beschadigd waren. Toch is de collectie weer
gecompleteerd. Centraal staat de unieke verzameling
kostuums van de Axelse boeren- en burgerklederdracht.
Een gedeelte ervan wordt permanent tentoongesteld in
een compleet ingerichte boerenkamer en -keuken uit
1900. Verder zijn er een tiental deelcollecties: oude
geschriften, kaarten, foto's, maquettes enz. Alles wat
verzameld wordt, heeft betrekking op Axel en ruime
omgeving, het oude Land van Axel, tegenwoordig
ongeveer samenvallend met de Gemeente Terneuzen.
In 2001 fuseerde de Boerenkamer met de Vereniging
ARCHEOLOGIEGESCHIEDBEOEFENINGMONUMENTENWACHTMONUMENTENZORGiVl U S EASTREEKTALEN
Den Ouwen Woagen tot de Stichting Het Land van Axel.
Daarmee werd het museum een verzameling oude
landbouwwerktuigen en wagens rijker, waaronder een
uniek speelwagentje uit 1907, het pronkstuk van de
collectie, en twee lijkkoetsen. Eén daarvan wordt nog
steeds voor begrafenissen ter beschikking gesteld.
Het museum draait geheel op vrijwilligers. Het heeft sinds
de jaren '80 gewerkt aan optimalisering van de collectie,
presentatie en registratie, kortom, van alle mogelijke
museumtechnische aspecten, maar vooral aan
publieksvriendelijkheid.
Het beheer van gebouw en de collectie berustte sinds
1980 bij een gemeentelijke museumcommissie. Hierin
werkten gemeente en stichting samen. Vanwege de
gemeentelijke herindeling besloot de Axelse gemeenteraad
de toen bestaande beheerscommissies voor de stadsmolen,
watertoren en het museum, samen te voegen tot één
nieuwe beheerscommissie voor het geheel. Die commissie
is per 1 januari 2003 overgegaan naar de Gemeente
Terneuzen en vanwege het duale stelsel hernoemd tot
bestuurscommissie. Ze is verantwoording schuldig aan het
college van B&W, in het bijzonder aan de wethouder van
Cultuur. De Stichting Het Land van Axel bleef eigenares
van de collectie, de bestuurscommissie is de beheerder op
grond van een bruikleenovereenkomst.
Het museum werd in 2004 door de provinciaal museum
consulent uitgenodigd zich op te geven voor inschrijving
in het Landelijke Museumregister. Het heeft hieraan graag
gehoor gegeven, omdat hij dat ziet als mogelijkheid tot
verdere professionalisering. Ook wil het museumbestuur
het gebouw optimaliseren, te beginnen met de verlichting
en de klimaatbeheersing.
In het beleidsplan 2004-2006 zijn als belangrijkste doelen
gesteld het aantal bezoekers, nu zo'n 3.000 tot 4.000 per
jaar, te vergroten en de vrijwilligers verder te scholen.
Het meest in het oog
springende onderdeel van
de museumcollectie is de
schitterende verzameling
Axelse klederdracht.
Zeeuws Erfgoed 24
