Laatbliift erover vanZeeland hiStOVle
als land van overkanten?
Sb* - -
voor-
De beeldspraak mag wat versleten zijn, ze is niettemin
nog altijd veelzeggend: Zeeland was - in allerlei
opzichten - een land van overkanten. Sinds de
Deltawerken is dat weliswaar ingrijpend veranderd,
maar ook wie vandaag over dammen en bruggen van
het ene (voormalige) eiland naar het andere reist,
ervaart de vroegere overkanten nog sterk. En dat al
helemaal vanaf het water of vanaf de waterkant.
Sinds kort staan die overkanten zélf onder druk. Letterlijk:
onder druk van water, en dus van dijkverbetering.
Rondom de Westerschelde werd die al uitgevoerd,
zonder dat daar veel over te doen is geweest. Met de
Oosterscheldedijken werd een begin gemaakt in 2006.
Het werk wordt uitgevoerd door het Projectbureau
Zeeweringen, waarin Rijkswaterstaat en de beide
waterschappen samenwerken. Het effect is links en rechts
al zichtbaar, zoals bij Burghsluis. Wie Paul de Schippers
recente boek De slag om de Oosterschelde heeft gelezen,
begrijpt er helemaal niets van. In de discussie over een
open of gesloten Oosterschelde was dijkverhoging
indertijd onmogelijk en 'dus' moest de Oosterschelde
dicht. Nu die na veel strijd veilig achter de stormvloed
kering ligt, blijkt dijkverzwaring alsnog noodzakelijk.
Voordat het er hier net zo aan zou toegaan als rond de
Westerschelde, vond gelukkig een inventarisatie (door
Dorp, Stad Land) plaats die duidelijk moest maken
Voorraad van gedateerde^
(en dus kennelijk
overtollige) betonblokken
(systeem Haringman)
bij Katseveer.
verschillende vormen van
Zeeuws Erfgoed 13 december 2009/04 LANDSCHAP EN HISTORIE
