Poëziewedstrijd
VfdE^
Colofon Special Verdronken dorpen in Zeeland 3 is een uitgave van de Stichting Cultureel Erfgoed Zeeland.
Eerdere specials over 'Verdronken dorpen in Zeeland' verschenen in december 2002 en december 2005 en zijn
terug te vinden op de website van de SCEZ.
Stichting
Cultureel
Erfgoed
Zeeland
Ter gelegenheid van de oplevering van het Monument voor de
Verdronken Dorpen in Zeeland organiseerde de SCEZ eerder dit jaar
i.s.m. het Zeeuwse literaire tijdschrift Ballustrada een poëziewedstrijd
met als thema 'Verdronken Geschiedenis'. Maar liefst 267 gedichten
over verdronken landen, verdronken en verzonken steden of dorpen,
stormvloeden en watersnoden werden ingestuurd.
Een jury bestaande uit Leo Adriaanse (projectleider SCEZ),
Emma Crebolder (dichter), Kees Klok (auteur, dichter, historicus),
Thom Schrijer (dichter, poëziedocent), André van der Veeke (auteur,
dichter, red. Ballustrada) en Jan Kuipers (SCEZ, auteur, dichter, red.
Ballustrada) koos uit alle inzendingen een Top 3.
1ste PRIJS
De zwemmer
Zoekt deze eenzame verzoening? Haakt hij
naar genade? Hij laat zich neer vanuit de
dakkapel in wat er stroomt rondom zijn huis.
In naam der wet gedragen door de zwaarte
der verplaatste vloeistof houdt hij zich
gehoorzaam aan het voorschrift: spreid en
sluiten maar.
Tussen hem en de akker drijven vissen met
zijn rare slagen ademloos de spot. Een boer is
niet zeewaardig, zijn luchtpijp een lelijk lek.
Hij maakt al water, maar hij mag - oude
herinnering - nog even boven blijven, to*
Hem de eindeloze rust in één zucht binnen
loopt.
Harmen Wind
2de PRIJSJ
Verdronken land
En altijd weer is er land dat verdrinkt
en zinkt in de oneindige droomschoot
van de zee -
waar geschiedenis zichzelf schrijft
en rust in wiegende diepzee-archieven.
Geschiedenis met ogen van eeuwigheid,
niet als jij en ik met die kleinmazige
menselijke blik.
Het was toen, het is nu, het is straks -
de zee schreeuwt met duizenden monden
en zij proeft de tranen van dorpen,
van steden,
van land -
een mens liep daar, een kind -
maar ook jij en ik -
nog zijn wij eindig en verliezen wij land,
ons land, steeds weer.
Nat op nat, glinsterend, witschuimend
schrijft de zee
aan de randen van land in het boek van de
over Noach, de zondvloed en over al het land
dat de zee zag en nam.
Waar het eindigt, niemand die het weet -
vraag het de kleurenschietende regenboog,
vraag het de zee.
Marijke van der Weel
Harmen Wind draagt zijn gedicht voor.
De winnende gedichten werden tijdens de presentatie van het
monument voorgedragen. De jury over het winnende gedicht van
Harmen Wind: "Het is een zeer goed gedicht met een onsentimentele
benadering van een verdrinkende boer. 'Een boer is niet zeewaardig,
zijn luchtpijp een lelijk lek' is een geweldige notitie. De beeldtaal
die uit het gedicht oplaait, is van hoge kwaliteit."
3de PRIJS
Achter de zeedijk
Vanaf de dijk niets
dan glinsterend oppervlak
Over zachte golven dansen
onschuldige driehoekjes wit,
fietsers slingeren zich
door het nieuwe achterland
van lamsoor, zeeaster en sternen,
langs de waterlijn de kinderen
op zoek naar oude schatten
Maar hoor je? De wind steekt op
en waait over het water
laat zeilen bollen, blaast
de laatste veren uit de lucht,
het water grijs als lood
hoor je? De klokken luiden in de diepte,
het andere lied van zee en wolken
Wat houdt ze verborgen, onder
haar rokken van opspattend water,
welke veilige haven ligt verscholen
in haar donkere schoot?
Wie wiegt ze telkens in haar getijden,
in de maalstroom van schelpen,
zoute wieren en zilveren vissen,
glad tot op het bot?
Tussen zon en sterren zijn
de tere zielen mettertijd
verdronken met de stad
Stevine Groenen
Samenstelling Leo Adriaanse, Robert van Dierendonck en Jan Kuipers foto's Stichting Cultureel Erfgoed Zeeland.
Opmaak decreet, Ramon de Nennie, Middelburg druk Verhage Zn, Middelburg projectleiding Leo Adriaanse.
Stichting Cultureel Erfgoed Zeeland Postbus 49, 4330 AA Middelburg Bezoekadres Groenmarkt 13
T 0118-670870 F 0118-670880 E info@scez.nl I www.scez.nl
