Inhoudsopgave
SCEZpresse
ARCHEOLOGIECULTUURHISTORIEERFGOEDEDUCATIEMONUMENTENMUSEASTREEKTALEN
2 SCEZpresse
JAARTHEMA
3 2012 Jaar van de Historische Buitenplaats
ALGEMEEN
4 Zeeuwse Ankers
ARCHEOLOGIE
5 Archeologisch Nieuws
6 Onderzoek en meldingen
9 Vondst voor het voetlicht:
Archeologische vondsten uit Krommenhoeke
CULTUURHISTORIE
10 Weg uit de anonimiteit:
Aandacht voor Walcherse dorpen die krompen
11 Waar eens water was
Symposium op 7 december over het water terug in dorp en stad
12 Stichting Het Werkend Trekpaard Zeeland
13 Neo-classicistisch tegeltableau terug van weggeweest
MUSEA
14 Volkscultuur Nieuws:
Ingelijst - levend erfgoed op de lijst
16 Digitaal Kenniscentrum Volkscultuur Zeeland
Musea in het Zeeuws Jaar van het Water
17 Symposium Erfgoed Inzichtelijk
Laat je verrijken door het museum
MONUMENTEN
18 Monumentenronde:
Erfgoedvereniging Heemschut
19 Restaureren is elke keer anders
20 Lood: een eeuwenoud bouwmateriaal
Brim-subsidie voor molens
STREEKTALEN
21 Streektaal Varia
ERFGOEDEDUCATIE
23 De Canonkaravaan doet (wederom) Zeeland aan
ERFGOED ALLERLEI
25 Publicaties
27 Colofon KORTelings MOnuMENTaal
Bij de omslag
Landgoed Ter Hooge bestaat uit een kasteel met eromheen
een park- en bosgebied. Het kasteel dateert in eerste aanleg uit
de middeleeuwen. Het tegenwoordige gebouw werd rond 1755
gebouwd op de fundamenten van het oude slot. De rijkelijke
beplanting, vermoedelijk ook in deze periode aangelegd, ging door
de inundatie van Walcheren in de Tweede Wereldoorlog verloren.
De bosgebieden, uitgestrekte gazons en waterpartijen van het huidige
landgoed dateren in aanleg hoofdzakelijk uit de jaren vijftig van de
vorige eeuw. Het landgoed is grotendeels eigendom van een
particuliere familiestichting, die het in beheer heeft gegeven
aan Stichting Het Zeeuwse Landschap.
De zomer komt eraan en dat betekent dat u vooral de deur uit moet gaan
en moet genieten van al het fraais dat 'Zeeland buiten' heeft te bieden.
De ruimte in Zeeland is bijzonder en dat openbaart zich in boeiende
ensembles van natuur, erfgoed en landschap. Pak - juist in de zomer - de fiets,
maak een ommetje of laat je rijden. Je ziet wat je ziet en dat is een ervaring op
zich: mooi Zeeland. De cultuurhistorie voegt daar nog een dimensie aan toe,
want het landschap dat we zien is een door mensen gemaakt landschap.
Er zit een verhaal achter. Heb je daar weet van, dan zie je meer dan je ziet.
De ervaring van het kijken verdiept zich. Naar buiten dus, de komende
zomermaanden. Mocht u nog een aanleiding zoeken, raadpleeg dan de
activiteitenagenda's van de lopende themajaren over buitenplaatsen, water
en immaterieel erfgoed. In deze aflevering van Zeeuws Erfgoed worden er
een paar uitgelicht.
Ik had het over ensembles van natuur, erfgoed en landschap. Fort Rammekens
is zo'n ensemble. Het wordt momenteel in opdracht van Staatsbosbeheer
gerestaureerd. Het is een restauratieopleidingsproject, waarbij leerlingen zich
kunnen bekwamen in restauratietechnieken. Bij de restauratie wordt rekening
gehouden met het feit dat het fort in een waardevol natuurgebied ligt.
Bijzondere planten in de muren worden voorzichtig verwijderd en tijdelijk
op een andere plek gezet. Na restauratie worden ze in een speciale mortel
teruggeplaatst. Tijdens de werkzaamheden blijft het fort gewoon open,
dus een van mijn tochtjes deze zomer zal zeker ook naar Ritthem gaan.
Van de activiteiten die de SCEZ voor de periode na de zomer in
voorbereiding heeft, wil ik er hier alvast twee noemen. Op 16 november is
er weer een 'Zing Zeeuws!', deze keer in Porgy and Bess in Terneuzen.
Ik roep tekstschrijvers en muzikanten op om mee te doen en er evenals vorige
keren weer een geweldige happening van te maken. Op 7 december wordt in
het kantoor van het waterschap Scheldestromen het symposium 'Waar eens
water was' georganiseerd, over de plek van het water in stedenbouwkundige
plannen. Moet 'gedempt water' weer worden opengegraven? Een interessante
vraag voor beleidsmakers, stedenbouwkundigen en cultuurhistorici.
Wim Scholten, directeur
Levend erfgoed, agrarisch erfgoed of 'gewoon' deel uitmakend van het
Zeeuwse landschap, het is maar hoe je er tegenaan kijkt. Feit is dat
trekpaarden bij Zeeland horen. Vroeger anders dan nu. Vroeger waren
trekpaarden eerst en vooral werkpaarden, onmisbaar voor het boerenbedrijf.
Tegenwoordig ligt de nadruk meer op het werken met traditionele werktuigen
en de instandhouding van het ras. Fascinerend blijft de geweldige kracht
van het trekpaard, in combinatie met het goedmoedige karakter en de
vasthoudendheid in het werk. Levend erfgoed, agrarisch erfgoed én deel
uitmakend van het Zeeuwse landschap, ik zou de trekpaarden niet graag
willen missen.
