Adrie de Bruijn.
Portret van een betrokken bestuurder
Adrie de Bruijn kwam in 1993 naar Zeeland en wil er nooit meer weg. Ze was burgemeester van
Valkenisse en later van Veere. Tegelijkertijd en daarna was ze een betrokken bestuurder bij
verschillende maatschappelijke organisaties. Op 1 april nam zij afscheid als voorzitter
van de Raad van Toezicht van de SCEZ.
"Voordeuren fascineren me."
Spanjaardstraat, Middelburg
Zeeland
"Een Zeeuwse ben ik niet, maar ik voel me zeer met
Zeeland verbonden. Een Zeeuwse wortel heb ik trouwens
nog wel. Mijn grootouders kwamen uit Zierikzee. Zelf ben
ik geboren en getogen in Schipluiden. Zeeland kende ik
van vakanties. Toen in 1993 de burgemeesterspost van
Valkenisse vrijkwam heb ik me geen moment bedacht en
gesolliciteerd. Dat ik niet meer uit Zeeland weg wil heeft
te maken met de kwaliteit van leven in deze provincie.
De menselijke maat is daarin belangrijk. Mensen weten
elkaar makkelijk te vinden. Grote maatschappelijke
tegenstellingen zijn er niet en er is gelukkig nog veel
'normaal'. Het is een leven tussen eb en vloed."
Voordeuren
"Beroepsmatig en privé heb ik veel mensen Zeeland laten
zien. Ik zeg 'zien' maar daar hoort voor mij onlosmakelijk
'proeven' en 'ruiken' bij. Het beeld dat mensen van buiten
van Zeeland hebben is vaak nog beperkt tot de stranden.
Die zijn zeker aantrekkelijk en niet alleen in de zomer,
maar er is zoveel meer. Ik heb jarenlang in een
monumentenpand in het stadje Veere gewoond.
Een belevenis. Het verleden boeit me. Ik ben op zoek
gegaan naar de geschiedenis van dat pand. Je realiseert
je dat je daar als bewoner feitelijk ook deel van uitmaakt.
Tegenwoordig woon ik in Middelburg. Niet meer in een
monumentenpand, maar wel met een prachtig uitzicht
op de monumenten die de skyline bepalen: de Lange Jan,
de stadhuistoren en de koepel van de Oostkerk.
Wat ik graag doe is op stille momenten door de historische
binnenstad lopen en dan vooral naar de voordeuren kijken.
Die fascineren me. Iedere deur is anders en je kunt je van
alles voorstellen bij wat zich achter die voordeuren door
de jaren heen heeft afgespeeld."
Besturen
"Besturen zonder betrokkenheid is voor mij geen optie.
Zo zit ik niet in elkaar. Dat was al zo tijdens mijn
burgemeesterschap. Als ik iets zie gebeuren dat niet klopt,
dan wil ik dat graag rechtzetten en als het even kan direct.
Burgers verwachten dat ook. Laat ik een voorbeeld
noemen. De gemeente Valkenisse had een verbod
afgevaardigd op het vliegeren met twee lijnen op bepaalde
stranden. Met al die drukte en kinderen die aan het spelen
zijn kunnen gevaarlijke situaties ontstaan. Lig ik daar op
een mooie dag op het strand en wordt er toch gevliegerd.
Dan spreek je zo iemand er op aan.
Eerst de verontwaardiging (wie denkt u wel dat u bent?),
dan de verbazing (u bent burgemeester?) en vervolgens
de berusting (ik ga wel ergens anders vliegeren). En dat
alles zonder ambtsketen om.
Zorg, wonen en cultuur zijn de sectoren waar ik me als
bestuurder het meest bij betrokken voel. In 1997 werd ik
voorzitter van de Stichting Monumentenwacht Zeeland
en in 2001 voorzitter van de Stichting Cultureel Erfgoed
Zeeland. Dan heb je niet alleen te maken met een
maatschappelijke context, maar ook met een politiek-
bestuurlijke context. De Provincie was en is de
belangrijkste subsidiënt van de SCEZ. Dat hoort ook zo,
want de SCEZ is uitvoerder van provinciaal beleid. Er zijn
de afgelopen jaren soms stevige discussies gevoerd. Dat
was noodzakelijk om de zaken scherp te krijgen. Of het
nu ging om huisvesting, prestatieafspraken of bezuinigings
taakstelling. In alle gevallen is de discussie op zakelijke
gronden gevoerd. Maar gelukkig wel met gevoel voor
Zeeuws Erfgoed 4 Juni 2014 02
