Trots op mijn monument
In de rubriek 'Trots op mijn monument' vertellen abonnees van de Monumentenwacht hoe het
is om in een monumentenpand te wonen of te werken. John Deeben en zijn partner Nicole wonen
in het zuiden van Frankrijk, maar kochten begin 2017 de voormalige korenmolen De Haan op de
Noordwal in Brouwershaven. De molen is oorspronkelijk als lage stellingmolen gebouwd in 1724,
maar later verlaagd tot grondzeiler. Tussen 1965 en 1967 heeft de vorige eigenaar de molen
gerestaureerd en ingericht als vakantieverblijf.
Waarom we niet gewoon ergens een heel gewoon huis
kopen? We zijn nogal verwend, we hebben acht jaar in de
bergen gewoond, en nu wonen we in het zuiden op een van
de allermooiste plekken van Frankrijk. We zijn gewend aan
ruimte. Een gewoon rijtjeshuis was dus helemaal geen
optie. Maar een molen: kijk naar buiten en je ziet de hele
wereld, en toch ben je dicht bij het dorp. Het voelde meteen
goed.
Maar een molen is natuurlijk geen gewoon huis. Je weet
zelfs zonder kennis van zaken, dat een dergelijk gebouw
altijd onderhoud nodig heeft. De roeden, in de volksmond
de wieken, moeten bijvoorbeeld vervangen worden, als we
de molen willen laten draaien. Om de toestand van de
molen beter te kennen, lazen we de inspectierapporten van
de Monumentenwacht na. Wij waren nog geen lid, uiteraard,
maar de vorige eigenaar wel.
We zochten contact met de Monumentenwacht en zijn
daar fantastisch geholpen. Ze konden onze vragen goed
beantwoorden, maar ze waren ook heel correct in hun
omgang met de privacy van bijvoorbeeld de vorige
eigenaar. We hadden een goed gesprek met de molen-
deskundige bij de Monumentenwacht, die de molen van
haver tot gort kent. Uiteraard wilden we eerst weten of
het wel verantwoord was om zoiets te kopen. Je zoekt zelf
wel naar informatie op het internet, maar je wil toch weten
We wonen al twaalf jaar in Frankrijk en willen nog niet
onmiddellijk terug naar Nederland, maar we zien bij veel
landgenoten dat ze als ze wat ouder worden toch terug
komen naar Nederland. Daarom wilden we iets kopen voor
onze oude dag. Eind vorig jaar waren we even in Nederland
om in Giethoorn te kijken of we daar een mooie woning
konden vinden, maar dat bleek niets te worden. Een vriend
die we in Frankrijk hadden leren kennen - de vorige
eigenaar van molen De Haan - had ons uitgenodigd om
op de terugweg in Zeeland bij hem in de molen te
overnachten. En toen
we hier 's ochtends
wakker werden, wisten
we: "Dit is het!". Maar
de molen stond niet
te koop. De vorige
eigenaar was er ook emotioneel aan gehecht, want hij
woonde hier een tijd met zijn zes kinderen. Hij wilde er
eigenlijk niet van af. Gelukkig besliste hij een maand later
toch om de molen aan ons te verkopen.
hoe een en ander in elkaar zit als je met een monument
te maken hebt. En we willen hem graag weer laten draaien.
Anders voelt het toch alsof het een auto is zonder motor of
een zeilboot zonder zeilen. Malen kan de molen niet meer.
Een deel van de oorspronkelijke inrichting verdween toen
de molen werd ingericht als weekendverblijf en er bleef
ook maar één koppel maalstenen over. Sinds 1962 mag er
officieel ook niet meer gemalen worden.
De Monumentenwacht bracht ons op de hoogte van onder
andere de subsidiemogelijkheden die er zijn om een
restauratiedossier op
te starten. Zij brachten
n^r^/HllColllI/" ons in contact met een
par adiJselIJk bedrijf dat hierin
gespecialiseerd is.
We moeten immers
kunnen rekenen op een goede ondersteuning als we zelf
duizend kilometer verderop wonen. We kunnen niet voor
elk wissewasje terug naar Zeeland komen.
Monumenteigenaar John Deeben voor zijn molen De Haan in
Brouwershaven (foto's Mieke Wijnen Fotografie).
Molen De Haan is ingericht als vakantieverblijf.
Zeeuws Erfgoed 1 7 juni 2017 02
