Zuid-Beveland
Opgraving 'in de schaduw' van de vliedberg aan de De Kempenaerstraat
(foto WAD).
deze indrukken niet. Daarom is het ook mogelijk dat ze
afkomstig zijn van oventjes; voor etenswaren zoals brood,
misschien ook voor het bakken van potten. Verschillende
kuilen met brandafval en ook diepe kuilen voor het winnen
van veen zijn andere blijken van industriële activiteit.
De nadere uitwerking zal hopelijk meer licht werpen op
de precieze datering van de sporen en biedt misschien
ook meer inzicht in de aard van de activiteiten. Duidelijk is,
zoals we recent bij veel middeleeuwse opgravingen zien,
dat de bewoners van de vindplaats met regelmaat
geteisterd zijn door overstromingen en (tijdelijk) het
gebied moesten verlaten.
Opgraving bij vliedberg Vlissingen
Op de locatie van een voormalig schoolgebouw aan de
De Kempenaerstraat in Vlissingen-Paauwenburg voerde
de Walcherse Archeologische Dienst (WAD) een kleine
opgraving uit. Het terrein ligt bij een middeleeuwse
vliedberg en in proefsleuven zijn verschillende sporen en
vondsten aangetroffen. Op vliedbergen stond doorgaans
een mottekasteeltje, waarvan een reconstructie te zien is
bij museum Terra Maris bij Westhove. De berg inclusief
kasteeltje/toren vormden het opperhof. Tot hetzelfde
complex behoorde ook een ne(d)erhof, waarop de boerderij
van de ambachtsheer stond. Alleen in tijden van nood trok
men zich terug op de berg; het dagelijks leven speelde
zich af op de neerhof. Daarom geniet de opgraving van
een neerhof extra aandacht bij archeologen.
Hoewel de opgraving nog uitgewerkt moet worden,
is duidelijk dat de opgraving niet ter hoogte van de
eigenlijke neerhof plaatsvond. Uit de grondsporen kon
niet de plattegrond van een groot gebouw worden
gereconstrueerd. Wel zijn veel sporen van verschillende
(industriële) activiteiten aangetroffen. Opvallend waren
veel grote stukken verbrande klei. Dit kunnen resten van
huiswanden zijn. Die waren vaak opgebouwd uit vlechtwerk
van twijgen en vervolgens dichtgesmeerd met klei. Als een
huis afbrandde, bleven stukken verbrande klei over, vaak
nog met indrukken van de twijgen. Onze stukken hadden
Wrakhout van de Kaloot
Na een particuliere vondstmelding trok de SCEZ op 5 juni
naar De Kaloot bij Borssele. In het strandslib alhier bevond
zich een stuk wrakhout. Het fragment bleek 1,25 meter lang,
0,25 meter hoog en 0,15 meter breed. Het bevatte 5 ijzeren
pennen van 0,42 meter lang. Aan een zijkant waren op
twee plaatsen houten pen-en-gat-verbindingen zichtbaar.
Een specialist in scheepsonderdelen bij de Rijksdienst voor
Wrakhout van De Kaloot.
het Cultureel Erfgoed gaf aan dat het inderdaad om een
onderdeel van een schip kan gaan: misschien om een deel
van een 'wantrust'. Dit is een houten balk die horizontaal
uit de huid van een zeilschip steekt om het want (tuigage)
aan te bevestigen. Er is besloten om het fragment in situ
te laten liggen.
Zeeuws Erfgoed 26 september 2018 03
