Persoonlijke verhalen
Afbeelding
Marie Blommaart uit
Lamswaarde en het stuk
uit haar gevangenissurk
met nummer 0840 en
rood driehoekje.
Afbeelding
Geborduurde, geheime
boodschap in een zoom
van een handdoek voor
de familie van Marie
Blommaart foto's
museum.
vrijwiLLiger ALbert CaLjouw, teamhoofd ELektriciteit.
De LichtLijnen voor het museum heeft hij met zijn
team heLemaaL zeLf bedacht. Er is aLLeen een
instaLLateur aan te pas gekomen om de hoofdLijnen
uit te zetten. De vrijwiLLigers zorgen zeLf voor de
instaLLatie van de verLichting, het geLuid en het
camerasysteem.
ALbert is projectLeider bij een groot eLektriciteits
bedrijf geweest en heeft 49 jaar in het vak gezeten.
ALbert: "Ik ben aangestoken door het 'virus' door
mijn zoon Patrick, die aL eerder vrijwiLLiger was."
ALbert is ongeveer vijf dagen in de week in het
museum aan het werk om eLektrische voor
zieningen aan te brengen. "Dinsdagavond, donder
dagavond en zaterdag vast en incidenteeL ook op
andere dagen." Stef vuLt aan: "VrijwiLLigers werken
's avonds van haLf zeven tot tien uur. Daarna sLuiten
ze af met een hapje en drankje." ALbert: "We doen
het graag. Het is gewoon gezeLLig. Het is dankbaar
werk en Leuk werk en het is m'n vak. Ik ben niet het
type om thuis achter de geraniums te zitten. We
krijgen hier de ruimte om ideeën met de verLich
ting zeLf uit te denken en uit te voeren. Mijn zoon
Patrick is meer van het internet, cameragebeuren
en de nieuwe technieken." Ze vormen een goed
team. ALbert: "Er zijn geen ouderwetse schakeLaars
in het museum. Met je smartphone kun je aLLes
bedienen. Daar is Patrick sterk in." ELke storing die
er is, krijg je op je scherm te zien of je krijgt een
appje. "Ik woon 200 meter van het museum, dus
aLs het nodig is ben ik er sneL."
Een van de aangrijpende persoonLijke verhaLen
is het verzetsverhaaL van Marie BLommaart uit
Lamswaarde. In 1942 was Marie 22 jaar toen ze
werd gevraagd om te heLpen met iLLegaaL werk.
Ze vervoerde voedseLbonnen voor onderduikers
en waarschuwde een verzetsman in Goes. Marie:
"Naïef waren we. Het gevaar zagen we onvoL-
doende." Marie werd verraden en in oktober 1943
door de Duitsers opgepakt en naar Kamp Haaren
bij 's-Hertogenbosch gebracht. Daar zat ze vijf
maanden, voordat ze werd overgepLaatst naar
concentratiekamp Vught. Daar werd ze te werk
gesteLd op de Bekleidungskammer waar ze aLLe
binnenkomende gevangenen moest voorzien
van gevangeniskLeding. ZeLf droeg ze ook een
gevangenisjurk met daarop het nummer 0840 en
een rood driehoekje, omdat ze door de bezetter
werd gezien aLs poLitiek gevangene.
Ook in Kamp Vught ging haar verzet door. Uit een
Lintje dat rond een ontvangen pakje zat, haaLde
ze samen met een ceLgenoot dunne draadjes en
met een achtergehouden naaLd borduurden ze
berichten in de zomen van handdoeken. De
handdoeken werden buiten het kamp gewassen
door famiLie. Zij Lazen de boodschappen en zo wist
de famiLie dat het goed met haar ging en dat bij
verhoor geen namen waren genoemd.
Op 10 mei 1944 werd Marie vrijgeLaten. Bij die
vrijLating sLaagde ze erin een stuk van de
gevangenisjurk met het door haar zo gehate
nummer 0840 mee te nemen. Ze heeft de Duitsers
nooit iets verteLd. Kort na haar vrijLating werd ze
gewaarschuwd dat ze in de gaten werd gehouden.
Ze dook onder in BoxteL. Van daaruit ging ze naar
Amsterdam, waar ze de hongerwinter meemaakte.
Pas na de bevrijding kwam Marie terug in Zeeuws-
VLaanderen. Van de spannende tijd gedurende
de SLag om de ScheLde heeft ze totaaL niets
meegekregen.
Het verhaaL van Marie BLommaart en de jurk is
te zien in het Bevrijdingsmuseum. Tijdens de
opening op 25 oktober stond ze met nog een
paar andere getuigen bij hun eigen vitrine om
het persoonLijke verhaaL aan prinses Margriet te
verteLLen.
Janneke de Wit
10
ZEEUWS ERFGOED
nr. 4 2019
