l86 JMACaUET OVER DE
isbraekt, bleek wordt, een fterke koort-
ze krygt, wanneer hy baers eet. Deze
lekkere gezonde visch kan men niet be-
fchuldigen van venyn. Alle anderen
eeten hem met fmaek ongehinderd. De
byzondere Natuer van dien Heer kan
niet tegen baers. Zyne maeg heeft eene
te aendoenlyke, te teere Levenskragt,
die te fterk door de baers geprikkeld
wordt. Deze byzondere Naturen vindt
men niet flegts in het niet verdragen van
fommige voedzelen, maar ook der uit-
waesfemingen en reuken. Vele men-
fchen kunnen geen kaes ruiken, of zy
worden bleek, kwalyk. Hoe vele vrou
wen vallen in flaeuwte door den aenge-
namen reuk van rozen, muskus en an
dere riekende uitwaesfemingendie an
dere menfchen verkwikken. Ik kenne
een' Heer, van geheel geen bygeloof of
verkeerde inbeeldingdie het benaeuwd
krygt, verbleekt, walgt, van zich zei
ven gaetals 'er in een befloten kamer
daer hy zit, een kat is: fchoon hy 'er
niets van weet, het dier niet ziet, krygt
hy deze toevallen zeker. Hoe vele on-
verwagte uitwerkingen zien de Genees-
heeren door hunne artzenyen fomtyds.
Ik kenne menfchendie door den Opi
um3
