2IO J. MACQUET OVER DE
voren. De Cicuta was weder zyn toe
vlucht doch nu vondt hy die gewen sch-
te hulp niet meer. Hy nam haer dage-
lyks tot een grooter veelheiden bege
rig naer het levendat hy zeker van dit
middel wagtte, nam hy 'erfomtyds zoo
veel vandat hy duizelig werdt. De af
gang, dien hy te voren onder het ge
bruik van het geneesmiddel wel hadt ge
had, verminderde, en hieldt eindelyk
geheel op met fpanningen en winden.
Van een gezet Lavement kreeg hy goe
den afgang. Men hieldt eenigen tyd met
het gebruik der Cicuta op. De ongeluk
kige toeftand bleef dezelfde, en alle an
dere geneesmiddelen bragten geene de
minfte hulp aen. Het lichaem van den
lyder was voor de rest tamelyk gezond.
Hy hadt geen koortzedoch vermager
de en verzwakte dagelyks. Zyn eenigst
zeggen waskonde ik maer eeten. Men
gaf wederom de Cicuta tot een dragma
alle dagdoch zonder eenige verligting.
De lyder, door honger verzwakt, werdt
door eene flaepzucht overvallen, fter-
vende, na dat deze drie dagen hadt ge-
duerd, zonder koortze. Aenmerklyk
vond ik hetdat het ExtraClum Cicutae
alleen zoo veel uitwerking niet deedtals
wan-
