4lS VAN IPEREN OVER DE
dit Liedfprekende en zingende in-
koomt My dunkt waarlykdatals men
zulke gewisfe blyken van eenen Beurt
zang befpeurt, men zig dan ook wel
.verlof mag aanmatigenom de Afwisfe-
lingen daar te plaatzendaar het ons ge-
fchiktst voorkoomt: fchoon men juist
daarom die bepalinge niemand behoeft
op te dringen, 't Kan wezendat men
daar in mistast, zoo lang men het Digt-
ftuk zelf, in zyne poëtilche bedoelingen
en zegswyzen nog niet oordeelkundig
genoeg doorzogt en ter toetze gebragt
heeft (r).
0. XLV.
vae
(r) Na dat deze Verhandelinge reeds afgefchrcven
lag, vielen my in de handen de Disfertatie van den
Heer rucicersf el der in Canticum DsboraeGron.
1753 en de Nota Critica Exegetica in Gen. XLIX.
Deut. XXXIII. Exod. XV. Jud. V. van den Heer
tell er, Hal. Helmftad. 1766. Ik merkte dat
die Heeren beide, op hunne wyze, hier eenen
Beurtzang hadden aangetroffen. Volgens den Heer
ruckersfelder is dit Lied eene Pindarijche
"Ode van 4 Groote strophen, welke telkens we
derom verdeeld zouden zyn, elke in eene Strophe
Antifirophe en Epodos eindeiyk zou alles afloopen
in een Slotgezang vs. 31. en zoo vond hy er een
Driezang: Barak moet de Strophen: iemanddie gansch
Israel verbeeldeae Antifirophenen Dehora de Epoden heb
ben opgezegd. Maar van dien iemanddien Israël ver
beelden zouvinde ikgeene voetftappen in den Text.
Eenvoudiger fchynt my toe de Afdcelüige in Chore»
