3iój. pap de fagaras ant woord op de
proevengisfenin plaats Hellenmoet
eene ingewikkelde formule tot een een
voudigere, eene moeilykere tot eene ge-
makkelykereworden gebragtDikwyls
moet er eene in veelen verdeeld en dan
weer eens moeten er veele faamgevoegd
worden, om er een geheel uit op te
maaken. Maar de Analytifche Cyffe-
raars hebben, uit hunne proeven, ja
zelfs uit hunne dwalingen, uitmunten
de regelen van Integratie gevondenen
hunne kunst, die veel meer, dan de
Wetenfchap der Natuurlyke Oorzaken,
door beproevingen alleen fcheen te kun
nen bevorderd wordenonder vaste re
gelen gebragt. En waarom zouden de
Filofophen het zelfdeniet kunnen doen,
door het vergelyken en famenftellen van
ver-
naturae fcrutatori via emeticnda erat, tentando,
conjiciendo, fubftituendoformula complicata
ad ümpliciorem, difficilior ad faciiiorem revo-
canda; faepe una in plures dividenda, mox plures
conjungendae, ut integratio fuccedat. At ipfi
analyftae, ex fuis tencaminibus, imo faepe errori-
bus, egregias integrandi regulas invenerunt, ar-
temque fuam, quae longe magis, quam cognitio
causfarumfolis tentaminibus perfici posfe videba-
tur, regulis conjprehenderunt. Quidni idem phi-
