BEGRAVEN ÏN DE KERKEN. 655
het dan gefchikt worden met andere
zwakke vooroordeelen de meeste men-
fchen hebben eene fterke begeerteom
in 't zelfde graf by hunnè naaste bloed
verwanten gelegd te worden.Mis-
fchien zal 't begraven in de kerken nut
tig zynom de levenden te meer met
een' indruk van hunne eigene fterfelyk-
heid te vervullen, en om hen ernfliger
te maken in, het hooren en bidden.
Voorwaar! zy zyn zeer ongelukkig,
die geene byblyvende bezeffen van hun
ne verganklykheid en kortftondig leven
hebben, ten zy ze boven de dooden in
de kerken zitten. Alles roept ons toe
gedenkt te fterven. Een gebruik, uit
bygeloovigheid geboren en door hoog
moed opgekweekt, behoeft hiertoe niet
medetewerken. En al eens toegedaan
zynde, dat men dit gevolg by den ee-
nen of anderen zal aantreffen, is het
echter onredelyk zulke gewoonten te
verdedigen, die aanloopen tegen de
algemeene belangen der menfchelyke
maatfchappye. De ernst in 't hooren
en bidden zal door de graflieden in de
kerken niet fterk aangroeien, maar veel
ee* verminderen. Meenigmaal wordt
de aandacht afgetrokken door het zien
der
