236 O. Z. VAN HAREN OVER DE
dat gedicht tot in zyne laatfte oogen-
blikken in zyn geheugen fpeeiden, mag
men gisfen uit zyne allerlaatfte woorden
aan Li via (f), vergeleeken met die welke
Crëufa aan iEneas zegt.
Maar de Nakomelingfchap der Ro
meinen die niet altyd de gevolgen van
deeze regeering met zo veel vreugde
aanfchouwde als de Alexandrynfche
Koopvaardye-Vlootzou ras vergeeten
hebben een opfteldat niets zoude be
vat hebben als den lof van een onder
drukker, dat Cato fg) van Utica maar
in 't voorbygaan hadde durven noe
men, dat niet alleen den naam van Ci
cero niet hadde durven melden, maar
nog aan de gedachtenis van dien groo-
ten Man hadde geinfulteerd (h): indien
niet in alle tyden, ieder Romein, be-
halven dat, de iEneis hadde moogen
en
ff) Livia noflri cor.jngii mentor vive et vale. lhid. 99.
Jamque vale et nati Jevva commuvit amorem. j£n, 1. 2.
(g) Secretosque piashit dan tem regna Catonem. Dce-
ze lof is fraaymaar dewyl die zig bevind in een
van de boeken (8) door den Autheur by zyn dood
onvolmaakt gclaaten, is 't onzeker of Augustus
die by 't leven van Virgiüus ooit gezien beeft.
(hOrabunt tausfas meliusfchaamt hy zig niet van
andere volkeren te zeggen, en hy fpreckt aan
Romeinen, die Cicero hadden gehoord pleitende,
Fro lege voor M. Marceiiusvoor Ligati-
us, enz.
