2/0 O. 2. VAN HAREN OVER DE
dicus of Advacatus (b). De wel onder
weezen geest egter kan zelden leedig
zyn, en wat nu gedaan met alles wat
ieder wel opgevoed Romein in zyn
jeugd had geleerd dit leide natuurlyk
tot oeffening van de weetenfchappen
tot welke dezelve kennisfen benoodigd
zyn als tot de welfpreekendheiden dit
bragt eenigenals Livius en Sallustius
aan't fchryven der Roomfche Gefchie-
denisfen, maar't grootfte gedeelte der
geesten wendde zig na de Dichtkunde.
Niet dat Romen tot dientyd toe zon
der Dichters was geweest: dog geen
hunner fchynt de Dichtkunde anders
als met een oogmerk van onderwys be
handeld te hebben: Ennius voor de
HillorieLucretius voor de Natuurkun
de: Lucilius om de bedorvene zeeden
te berispenAccius en Pacuvius om les-
fen aan Vorften te geeven; en Teren-
tius aan de burgerlyke zamenleevingren
die werken of ten minften fommige van
de zelve moeten niet veel bekend ge
weest zynwant anders moet men nog
meer verwonderd zyn over de ftout-
heid, met welke Virgilius in zyne Geor-
gi-
(b) De caiif. con. EJoq. in princ.