del van beflaan der vermogende Lie
den en Rykbemiddelde Renteniers zym
K 2 de^
HET ONDERHOUD DER ARMEN. I47
dig hebben. Nooit dog heeft het Godlyk bevel
zich zoo ver uitgeftrekt, dat de arme van den ar
beid ontflaagen moest wordendat hy ten kos
te van den rytcen en werkzaamen een gemakkelyk
leeven moest leiden, of zoo rykelyk bedeeld wor
den, dat hy te meermalen zyn tafel kan voor
zien van begeerlyke fpyzen.Nimmer hebben
de vermoogenden zulk een eenzy dig bevel ontvan
gen, het welk tegen de wyze en goede oogmer
ken der Voorzienigheid, welke wy zoo even voor-
ileiden, niet alleen ftryden zou, maar regelrecht
aanloopen tegen het algemeen en onherroepeiyk
bevel, dat elk lid der menfehelyke maatfehappy in
het Paradys reeds gegeeven is, in het zweet uwe:
aanfehyns zult gy uw brood eeten.
De weegen langs welke da armen in hunnen
nood onderfteuning wordt toegefchikt, zyn zeer
onderfcheiden. De eerste natuurlyke en algemee-
ne is, dat elk naar zyn inkomften, ftaat en noo-
dige verteeringzelfs geeft aan zyn behoeftigen
naasten het geen hy misfen kan en misfen wil
het zy dat het deze in zyne wooning wordt be
zorgd, of dat by het zelf komt ophaalen. Zulk
eene uitdeeling ftaat zeker iedereen vry die
meester is van zyne eige bezittingen, in zoover
re dezelve tegen eenige algemeene goede inrigtin-
gen niet aanloopt. Veelen zyn 'er, welken zich
daarom van de openbaare toelaagen tot onderhoud
der armen onttrekken, om eene vrye befchikking
te houden omtrend hunne penningen aan de zuU
ken, die zy het meest kennen, en het best gun
nen;—— zy meenen, gelvk het den menfeh veelal
eigen is, dat niemand zulks beter dan hun zeiven.
is betrouwd, en dat dik werf de algemeene aaimoes-
fea zeer onnoodig, en aau geheel onwaardigere
