LXXVXII
geborgen was. Zy wonnen in dat jaar noch de
lierke Steden, Mons, Charleroi en Namen, en
wonnen den Slag by Roucoux in Luikerland.
Dus toonde de Heere, dat Hy met onze
Krygsheiren niet uittoog, en het bleek nu haast,
dar her in zynen Raad bepaald was, het gevaar
noch nader te doen komen om eene groote
verandering in den Staat te weeg te brengen.
Vrankryk had nu ai de Oostenryklche Nederlan
den bemachtigd de Staaten dikwyls tot onzy-
digheid aangeraadenmen was zelfs tot Vre-
dens- onderhandelingen te lireda gekoomenmaar
het eerde moest men weigeren om de goede
trouw der Traftaaten niet te lebenden, en de laat-
fte liepen vruchteloos af; dus verklaarde de Ko
ning den 17 April 1747, dat hy het Grond-ge
bied der Sraaten niet langer zoude ontzien, en
ten zeiven dage viel de Franfche Krygsmacht in
Staats Vlaanderen, nam het hier tegen over leg
gend Land van Catzand in, er. veroverde binnen
korten tyd de Stad Sluis, en de meelte plaatfen in
Vlaanderen.
Akelig cydftipWanneer men den Vyand met
het oog van deze Stads Muuren befchouwen kon,
en daar in aan de vluchtende Ingezetenen, die
huis en have hadden moeten verhaten fchuil-
plaats moest verlecnen, en zyne veiligheid vond
in zyne gelegenheid aan de Zee, die nu de be-
fchermergelyk op andere tyden, in Stormen en
Watervloeden, de Vyand daarvan was. Eene
zoo onverwachte gebeurtenis baarde fchrik, en
waar de ryding daar van kwam ontlleltenis,
wanorde en wantrouwen op de Regeering die
men meende met Vrankryk te heulen, en ver
dacht