be vergiften. 293 bedekken de wortels der lange ve- nynige tanden; hebben ieder hunne uitwerpbuis uit welker famenloop eene gemeene afleidende buis voort komt; die, tot de wortels der tan den zich uitftrekkende het gele venynige vocht in de blaasjes, aan de wortels der tanden hangende van zich afgeeft, het is de werking der bovengemelde fpier niet alleen waardoor de uitfypeling bevorderd word het dier zelf helpt hier me de wantzoodra het bytende is drukt het zyne tanden tot de wor tels toe in de wond; dus worden de ze blaasjes nog meerder geperst om zich van haar vocht te ontlasten. Het is echter zeker, dat deze be ten niet altyd vergiftig zyn: de re-' den hiervan fchynt te wezen dat het dezen dieren nu en dan aan vergift ontbreekt, of dat het fomtyds in de wond niet met het bloed vermengd word. De Abt Felix fontana, beroemd Italiaanseh natuurkundige,, niet vol daan van alles wat men over dit onderwerp vóór zyn' tyd gefchreven had, heeft in het jaar 1781. te Blo- T 3 ren*

Tijdschriftenbank Zeeland

Archief | 1790 | | pagina 343