34
LOFREDEN.
len in het rylc der wetenfchappen zich verheffen kon
en zich geerne getrooste om onder duizenden alleen
te flaen, zoo hy zich Hechts verzekeren mogtdat
de waerheid zyne medgezellin bleef. Voegt nu by
deze weinige grondtrekken een geest vau orden en
flipte naeuwlteurigheiddie geene belangryke kleinig
heden over het hoofd ziet. Een brandende zucht tot
kennis en geduurige vordering, die alles verteerde,
cn gelyk een onleschbare dorst, alles verzwolg.
Een yver en werkzaemheid eindelyk, daeraeu ge-
evenredigd, gereed om over bergen van hindernisfen
heen te (lappenen niet gedachtig aen de zwakheid
van dat ligchamclyk omkleedfel, 't welk de geest,
in de overmaet zyner onbeperkte weetgierigheid af-
flyten vóór deszelfs tyd doet verwelken
Zoodanig was de manen ook zoodanig moest hy
zyn, die zich vermeten mogt, om als aen het hoofd
der wetenfchappen zich te plaetfenzich tot derzel-
ver fchutsheer te benoemen den bloey der befchaef-
de kennis in 't openbaer te bevorderen en te beftuu-
ren tot welzyn zynes Vaderlands. Het licht, dat in
zyn eigen hart ftraeldewenschte hy ook voor ande
ren te doen opgaen; het genoegen, dat de kennis
der waerheid hem gaf, wenschte hy met duizenden
te deelen, en de roem eener verlichte natie, wilde
hy, dat het doel ware, waer na zyne landgenooteit
flreven zouden,
Zy
