LOFREDEN. it eiken vóetftap dezer belangrylre reize werd zyne weet gierigheid tevens uitgelokt en voldaende geest des onderzoeks en der navorfching werd in hem opge wekt en acngevnurdzyn vernuft fcherpte zich, zyne menfehenkennis breidde zich uit. Hy zag de natuur hier in hare eenvoudige bevalligheid, daer in den tooy harer weelderige fchoonheiden aeri den voet der Alpen in den fchrikverwekkenden luister barer majesteit. Ily leerde de roetfen en fyne fchaduwin- gen van het menfchelyk karakter onderfcheidenhy betaelde zyne hulde acn de geleerdheid en derzelver voortbrenglclshy vertoefde by de pronkftukkêu der riieufclielyke konst. Zoo vergrootcden zich zyne denkbeeldenzyn genie werd ontwikkelden reeds begon hy den ganfehen kring der wetenfehappen in hare fchakeis en onderling verband met zyne verbeel ding te omvatten. Inzonderheid (prak hy nooit, dan met eenfoort van verrukking, van zyn verblyf binnen het beroemde Parys. Niet dat hy zyn lof fc'hónk acn de weeldede befpottelyke praelaen de open- 1 bare vermaken of ongebonden zeden dier Weereld- ftadmaer hy roemde ze als het verblyf der fchitte- jrendfte vernuften, waer de wetenfehappen, ontüa- gen van het juk der fchoolfche barbnersheidzich een eigen zetel der bevalligheid haddeii opgericht. Hy roemde die meenigvuldige voortrelfelyke inftellin- gen, waer de toegang tot het heiligdom der konst voor eiken bemihnaer derzelvevoor alle Handen des menschdoms werd geopendwaer de grondigfte ge leerdheid zich vernederdeom hare voordragt in do B 3 be-

Tijdschriftenbank Zeeland

Archief | 1792 | | pagina 87