130
worden door den schrijver van het Chron. S. Bavo-
nis in de 12e eeuw, Melis Stoke 2) in de 13e
en J. de Beka in de 14e eeuw, den schrijver van het
oude Goudsche kronijkje en die van de cronica de
Trajecto et eins episcopatu. De Egmonder Monnik
die in de 13e eeuw schreef, volgde intusschen het
voorbeeld van Alcuikus en de klerk uit de lage
landen lij de zeenoemt, ofschoon hij zijne voor
gangers kende, den afgod niet Mercurius, maar
Mars 3)terwijl Eïndius gewaagt van een Chron.
appellant indigenae inaritimi, ct illic usque in praesens eliduntur
et confringuntur fluctus perniciosissimi." Wie zulke dwaashe
den opdischt verdient gewis in andere opzigten geen onvoorwaar
delijk geloof, en reeds hierdoor wordt het twijfelachtig, ofwel
Mercurius op Walcheren vereerd werd.
Dit zegt ad. a. 690. B. E gber tus Episcopus inisit S. Wil-
lebrordum cum undicim sociis qui fuerunt ex Anglia de stir-
pe Saxonica natiet ideo poluerunt praedicare fitlem lingua
Teutovica qui appulerunt ad insulam Walachriamubi idolum
«Mercurii a pud Westcapclle S. Willebrordus fregit."
2) Ofschoon deze B. I., vs. 95 de gebeurtenis op het jaar 694
plaatst, volgt 'lij evenwel het Chron. S. Bavoniswant ook hij
heeft de opmerking, dat Willeb rord, ten gevolge van zijne
afkomst, de landtaal verstond,
Vs. 127. taa<» IDMiDrocrt Decant
c5Dcöoreu ban dSaoctljtunücclant-
€n taant öc ^Cnijelg fijn geiuaffen/
SCIg men leeft/ ban 32cöcr-3affen/
Canile ïji te bet be tecicffcljc tale
Qat mag eïcman proeben luaïe.
De andere oude Chron.-scln ij vers hebben hierop gecne acht ge
slagen.
3) BI. 21. 't Geviel dat dese zelve sint Willeboort voir
in een Eylant, gelegen in Zeelant dat men Walcheren heet, om-
dat Ilevdenvolckdat van den Ücenen gecomen was aldaer te
