33
tiacorumHet is dus de hercules geweest, die
in eene plaats of streekMacusa of Magusa ge-
heeten, door de Romeinen, en mogelijk reeds voor
of gelijktijdig met lien door de inboorlingen, als
eene met hercules meest overeenkomende Godheid -)
is vereerd geworden.
Waar dit Magusa of Macusa gelegen heeft is niet
zeker; het komt noch bij ptolemaeüs, noch in de
Itinerariënnoch op de kaart van peutinger voor.
Plinius echter maakt gewag van een Macusa in
Phoenicïë 3), en volgens den anoktmus ravennas lag
er een Mecusa in Fruncia Rhinensis 4). Een Ma-
husenham, Mahusenhem of Mehusenheimechter
bevond zich eertijds, volgens een oud charter bij
van mieris, in het land der Batavieren bij den
Ryn 5). En daar nu juist alle drie de gedenk-
steenen waarop de naam macusanus voorkomt in ons
vaderland gevonden zijn, zou ik genegen zijn oin
liet daarop bedoelde Macusa voor den naam van
eene vaderlandsche plaats te houden. In welken tijd
bepaaldelijk deze hercules onder dien naam be
kend en geëerd is geweest, weten wij uit penningen
van postumus, op welker keerzijde het omschrift
herculi magusano voorkomt c)en welke uitmun-
Orell. n. 2013.
2) Op zulk eene wijze verstaan wij de plaatsen der ouden, waar zij
de Goden der Germanen en Galliërs met Romeinsche namen noemen;
zie b. v. tacit. Germ. 943 en Ann. II. 12.
5) nist. Nat. YI. 29.
4) Gcogr. L. IY. 26.
5) Charterboek van ITolImidI. D. bl. 17; vergel. cannegieteR in
Postumo p. 163.
6) Zie die penningen bij vaillant, Ntm. Imp. Ream, praest. I. p.
3
