122
»Buchstabe spricht der Stein. Diese Quelle nun
«fehlt bei der Nordischen Mythologie so gut wie
ganz. Die heidniscben Tempel und Idole zu zerslören
war den Christenprieslern heiliger Eiferund was
ihren Handen entkam gingdurch dieGebrechlich-
»keit des Stoffs von selbst zu Grunde." En zij het
nu aldat het op den Zeeuwschen bodem gevon
dene niet voor zuiver Gertnaansch gehouden kan
worden; het verplaatst ons toch in den tijd, die
er het naast aan grenst, en het helpLons ook te
regt bij de verklaring van het elders gevondene.
3.
Algemeen onderzoek naar de volksstammen
waarvan zij herkomstig zijn.
Moke zegt na van de Nehalenniasteenen ge
sproken te hebben: der Fundort Walcheren,
den ich oben als einen Friesischen Heidensitz erwahn-
»te, führt zur Vermuthung, oh nicht Seeland uber-
whaupt, oder jene Insel hesonders der eigentliche
Sitz des Belgischen Heidenthums gewesen denn
die Hauptniederlassungen der Druiden waren meis-
tentheils auf Insein." Wilhelm spreekt in
denzelfden geest, doch deels onheslemder, deels be
stemder maar door verwarring van tijden minder
juist: »von Walcheren wissen wir das daselhsl in
der fruheslen Zeit ein Heiligthum der Germani-
i) Th. I. s. 265. II. a. 69, 316, 317.
3) Germanic und s. Beivs. 107.
