80
het algemeen gevoelen der menschen. Maar dit moet men
zoo verstaangelijk ik gezegd heb indien het tegendeel niet
duidelijk blijkt.
„In de gewesten, daar de edelen, in hunne hoedanigheid,
worden vereischt tot het landsbestuur of tot de stadsvergade-
„ring moeten beschreven worden, kan de adel zeer gemakkelijk
worden bewezen uit de registers dier gewesten. Ik zou ge-
„looven, dat deze openbare registers bij allen en een iegelijk
voldoende bewijzen van adel opleveren.
„Als er in Duitscliland gehandeld wordt over de toelating
van iemand in een adelijk stichtwordt de adel daarenboven
doorgaans bewezen door leden van den adel (die zij Quarterers
„noemen), welke op sommige plaatsen zestien, op andere acht
„en op eenige vier in getal zijn, om die aan het sticht voor
„te dragen, en van de vergadering onderrigt te worden en
eenige dagen voorgesteld te wordenwanneer elk der leden
liet rcgt heeft om af te keurenhetgeen hij kan.
Over het bewijzen van den adel vind ik in de Keure van
Zeelandt bl. 8, kap. 1 n. 21. dat men niemandt Edelheyt en
sal belcennenhy en liebbe een vieren-deel Edellieyts, leeft
,,„hy min, dat en sal hem noch helpennoch letten." Buiten
twijfel worden er de vier kwartieren verstaan.
Ook wordt de adel bewezen door vonnissen der hooge ge-
regtshoven of parlementen J), maar niet der onderhoorige of
mindere regters. Oudtijds stond de kennisneming en beoor-
deeling over den adel alleen bij de regters der hooge Vier-
schaar: Keure van Zeeland, cap. 1, art. 3 en 21 s).
„Zoo een vonnis, hetzij voor of tegen iemand, die voor de
regtbank geweest isbewijst niet alleen voor hemmaar ook
1Parlementen werden voorheen genoemd de opperste geregtshovenvan
welke men zich op geen hoogere regtbank kan beroepen. Zoo leest men dik
wijls van bet Parlement (dat is den koogen llaad) van Mechelen.
2) De booge Vierschaar werd gehouden door den graaf of zijn' stadhouder
met eenige Edelen. Als dezelve niet werd gehoudenoordeelden burggraaf en
leenmannen, of 'sgravenmannen over den adel.
