284 delinghe straffen souden, dat die splve vande principaelste rvaren, ende hoe soiulen sy krachteloos wescnde, haer eyghen verstant elide handelinge koiuien straffen, daer sy een welbehagen in hebben, ende vry hidden: doen verwonderde iek my, dat het soo quaet ende verderffdijek toeginek binnen der Ghemeente togen den dagh ofte toekoinste Christi daer ick ellemligh liaeckt ende onbeschaemt voor God my begeerde tesehieken, tot beron ende beteringhealsoo voort- gaende kreegh ick weder mijn eerste liefde van God den lleele, ende begon vverigh te worden: so dat ick in steden ende op trierck- ten, ende in velden openbaer geerne de lieden ghewaerschonl hebbe, ende die viienden ghelijck de werelt. Al eer de Swingelschen in 't openbaer predicteli: doen wert ick (loot siick, dat. my de meester overgaf, ende seyde tot mijn huysvrouwe, dat ick in het leven ino- ghelijck niet langhe zijn en sonde, ick was oock wel gherust om te sterven want ick voelde my selven inder consciëntie ghernster dan te voren maer de Heere. liet my weder tot ghesontheydt komen: doen begonden de Swingelschen int velt te prediken, doen tooch ick int jaer 66. wenerom na Middelborch wootien en ick was noch siec- kelijck, als ick daer qnam, doen wasset daer oock, ghelijck het over al seer verandert onder den volcke, eïï als de Swinghelsche seer neer- sticli haer leeringhe uyt spreyden, ende ons seer lasterden, soo vvy de waerheyt hadden waerom dat vvy int openbaer niet en stelden voor alle man, d'welck mv seer deerdedoen vergaderde de Ghemeente om raet te slaenoft vvy oock int openbaer trecken souden, eiuie als daer niet af en viel, so verdroot my noch hoe laugher hoe meer, om dat wy de waerheydt hadden, en soo weynieh daer oin deden om uyt te spraydenende den volcke tot boete te wijsenom het rechtveerdigh oordeel Gods te ontvlieden en om dattet niemant en wilden doen: so beroude ick in my selvë, dat ick het geern had willen doen, ende uyt vreesen oft schaemte, en dorste ick sulcx niet aengaenen had ick het willen aangaan te willen doen, so moch- tent sommighe lieden vreemt ghedocht hebben, en mochtent voor sulcken ongesien ende ongehoort een dinck vervaerder geweest heb ben, dan voor sehickinghe, liefde, ende vergaderinghe der tijdelijcker dinghen, diemen overvloedelijckdaghelijex siet ende vry doetdoen qnam een vrouwe vander Goes, naer huys tot Middelborch, ende seyde tot my: waert dat ghy ter Goes gitiekt versoecken oin schole te houden, ghy soudet moghelijck wel verkrijghenom dattet nu sulcken vryett tijt is, en mocht de lieden, tot de kennisse der waer heyt brengen, dat docht my noch het beste te zijn, en het princi-

Tijdschriftenbank Zeeland

Archief | 1866 | | pagina 294