285
paeldaarom tooch ick noch den selven dach henenen tegen den
Avont voer ick van Armuyen na der Goesmet een Vrou vander
Goes, die veel goets seyde vande Geuse Predikers: doe begon ick
totter vrouwe van der waerheyt te sprekendaer noch meer volck
in 't Sehip was: doen behaechde haer noch beter, eïï seyde tot my
komt ghy t'onsent ter Goes oock predikendan seyde ickick en
ben geen Predicantwat soude ick beginne? doë seyde sywat leyt
.daer aë, komt doch, en predickt, ghy suit volcx genoech krijgen,
3ïï wat ick las oft sprack dese vrouwe, en het ander volck, gaf re-
lelijck goet ghehoor: doen dachte ick, het ware goet, datmë het
volck waerschoude. En als wy des snachts aenquamë, begonst ic te
ilaepen en ick had geern in 't Schip blijvë slapen, maer de vrouwe
jas my moeyelijcken om my in haer huys te hebbende welcke ick
liet wel en konde ontslegen zijn maer ginck met haer op in haer
mys; en sy klopte hare man op, en ick mevne dat sy den man op
ayn sqhouderen klopte: en seyde, hey hey, hier brengh ick den Pre
dicant selve t'huys, recht, heb ick niet een mannelijck feyt daer aen
ledrevedaer af was ick seer beschaemt, als oft ick my voor een
Predicant uytgegevë haddeeïï ick dochtehoe sal ickt nu aenstel-
en, hoe sal ick hier voorby mogen: doen dacht ick des Morgens,
ick mach sommige vellen papiers krijgen en stellen ofte houden een
fondament daer inne, sy sullen mogen meenen dat ick een deur-
raerder ben ende dat ick in dese weke tijts, uyt den brief, een
lieuwe Placcaet tot ten volcke af-lesen sal, voor het Stadt-huysso
aal liet volck bv een komen. En om dat ick my selven niet en ver-
rouwedat ick uyt vreeseoft schaemte tottë volcke soude konnen
esprekendan het lesen en sal my niet begeven docht ick daer
inck ick over de Marckt gedrevë, denckende, wil ick derf ick, sal
ifek, neen ick, niet wetende wat ick doë soude: doen greep ick eenen
ïoet soo iek my bedocht haddeso datter een groote menichte van
volck by een quam: doen vergaderden de wet terstont, eïï sloten my
p het Stadt-huys, en waren seer quaet, en hadden sy de macht ge-
ad alle die woorden te schrijven, sy soudent hebbë gedaendie wy
iet malkandren hadden, sy waren te lanck om te schrijven, oock
ebbe ick die eensdeels vergetë: doen dedë sy my alleë in een ka-
ier, eïï hielde met malkander raetwat sy my doen soudëdoë
ede sy my voortkomen, en begeerden dat ick binnen der Goes
och in haer lieerlijeheyt niet en soude predikëdies wilde sy my
onvoyeren oft uytgeleyt doen, het welck ick niet en begeerdeen
:k bedanckte haer seer, ende beloofde haer ghehoorsaem te zijn
Archief VI. 22
