208
ook de bailliu Michiel van Baarlant, en daarna zelfs nog
zijn zoon en opvolgerJohan van Baarlant menigwerf
ontegenzeggelijk hebben doen blijken. Dit een en ander te
zamen genomen zijndezal men zich wel niet zeer behoeven
te verwonderen, dat de regeringsleden, als geërgerd over de
politieke bemoeijingen van de predikanten en aangehitst dooi
de geneeskundigen onder lien, zooals dr. C. A. Zoetwater
en H. Smallegangealle middelen in het werk gesteld heb
ben om de beide Lansbergen uit hunne betrekkingen in hun
midden te doen verwijderenen waarin zij dan ook geslaagd
zijn, naardien de oude Lansbergen door zijne stoute bewe
ringen op natuur- en sterrekundig gebiedwelke destijds
in strijd met den bijbel naar men voorgaf, als kettersche
gevoelens werden uitgekreten, mede bij de godgeleerden niet
dien steun vondwaarop hij als een verlicht en getrouw evan
geliedienaar allezius aanspraak had.
Uit de hierbij overigens onder de Bijlagen gevoegde offi
ciële stukken zal intusschen overtuigend blijken, hoe partij
dig de beide Lansbergen behandeld en gevonnisd zijn, daar
zelfs hun aanbod en hunne belofte, om „haer in allis te ge-
draghen als trouwe dienaers des woorts ende gehooisame
ondersaten betaemt-dat sy oock gantsch van meyninghe
syn daerin te continuërenverclarende als anathema die
„anders souden willen doen, ende om alle suspiciën ende
quaed nadencken ten aensien van den toekommenden tyt te
voorkommen (soo vele in hen is)dat zy bereydt syn in
handen van hare E. Overigheden zelve hare belofte met so-
lemnelen eede te bevestighen ende specialyck van voortaen
„niet meer aen te spreken de kiezers van de E,.Magistraat
(hoewel sy andersins meynden dit te vermoghen)maer de
zaecke alleenlick den Heere te bevelenoock haer te ontliou-
den van de pracktycke der medicynensoo lange sy in den
„kerckendienst syn, behoudende nochtans het recht, datsy
daertoe pretenderen te hebben" hardnekkig verworpen wer
den. (Zie de Kerkelijke procedure, bl. 353 356 en 357).
