79
Weinig was alzoo van het oude Noord-Beveland overge
bleven en datgene wat daarvan nog bestondwas geenszins
in staat volgende stormvloeden te verduren. Door slechts
zwakke kaden van eene zeer uitgebreide zee afgeslotenen
zonder herbedijking van het oudergevloeide daa rom heenwas
de toekomst van de op die wijze behouden deelen zelfs hagche-
lijk. Zulks bleekhelaastoen de niet minder schadelijke
vloed van 2 November 1532 inviel; de in allerijl met koren-
aarde opgeworpen waterkeeringen braken doortengevolge
waarvan nu ook de tot nog toe behouden gronden bevloei
den. In het holle van den nacht stroomde het zoozeer op
gestuwde zeewater geweldig door de straten van Cortgene
velen, door dit ongeval verrast, verdronken op hun bed;
anderen, nog in tijds gewekt, redden hun leven op de daken
van staande gebleven woningenwaarvan zij later met vaar
tuigen werden afgehaald. Te Cats waar de zwakke zeedijken
insgelijks waren doorgebroken trachtte men zich op een vlugt-
heuvelmisschien wel de over jaren geëffende stelle" in den
Oostpolderte bergendoch alvorens dien te bereikenkwam
het zeewater ook van eene andere zijde aanstroomen en von
den meer dan 150 menschen hun dood in de alom voortge-
zweepte golven 1).
Zoo was dan eindelijk geheel Noord-Beveland ondergegaan,
en wat al leed en tranen waren aan dien ondergang verbon
den Dertien of veertien duizend gemeten landsallerwege
met bouwhoeven en dorpen bezetlagen in eene bare zee
overal dreven de losgespoelde voorwerpen op de woeste wateren
ronden de ongelukkige bewoners van have en goed beroofd
moesten met den barren winter in 't verschiet, elders een
heenkomen zoeken. Bezwaarlijk kan men zich een droeviger
lot denken dan dat, hetwelk het ongelukkige eiland trof. Jaren
achtereen bood het land een schouwspel aandat inderdaad
hartverscheurend was. De ingebroken polders vormden bij
Reigersbkug Kronijjk van Zeelandpag. 295.
