190
hetgeen hij dan toch gelukkig toegeeft, in hunne brasserijen!
Latei' zijn de Zeeuwen meer onpartijdig geworden en
terwijl wij thans erkennendat Zeeland een Delta-land is
een koortsland durven wij met meer grond volhoudendat
niemand dat land meer behoeft te schuwen.
Het moge vreemd schijnendat men in Zeeland altoos ge
woon was de lucht te verdenken, daar het toch reeds in 1695
was dat Lancizi te Eome zijn beroemd werk over de moe
raskoortsen uitgaf en daardoor der koortsen oorzaak in den
bodem verplaatste. Het kan zijn, dat men in Zeeland, even
min als elderser op gesteld was den naam te hebben in
moerassen te wonenopmerkelijk blijft het toclidat men in
Zeeland nooit van moeraskoortsen hoort spreken terwijl iii-
tusschen die moerastheorie zelve reeds tot de geschiedenis gaat
belioorenen de medische geografie inderdaad schier evenvele
koortslanden met zoogenaamde moerassen kent als zonder.
"Vele eeuwen geleden onderstelden reeds Varro en Colu
mella, en in veel lateren tijd Linnaeus, dat de zoowel be
kende koortsen moesten worden toegeschreven aan myriaden
van onzigtbare insecten (23). Prederik Muller daarentegen
schreef ze eenvoudig toe aan de welbekende zigtbare infusoria
en kleine diertjes van het water. Tot zoo iets helt ook in
Zeeland het volksgeloof over, althans ten allen tijde hebben de
Zeeuwsche landlieden een angst voor ongekookt water gehad
vooral voor put- of welwatereene volksmeening die volko
men gerechtvaardigd wordt door de moderne onderzoekingen
over de onreinheid van den bodem. Die infusoria evenwel
hebben even als de Palmella van Salisbury en andere hypo
thesen hun tijd gehad en toch wendt men zich steeds tot het
vergrootglas om het raadsel op te lossen.
In 1878 ontmoetten elkander op het congres te Kassei prof.
Klebs uit Praag en prof. Tommasi-Cuudeli uit Eome. In
het volgende voorjaar bestuderen zij te zamen den Eomein-
schen grondCuboni Marchiaeava en Lanzi volgen hen
na in 1880 en 1881, en ziet, daar meenen die microscopi-