487 heette, en bijgenaamd werd Leunis Domis, vermoed ik, dat hij dom is geweest en dat de tegenwoordige psychiatren hem wel ontoerekenbaar zouden hebben verklaard; toen boette hij natuurlijk zijn euveldaad met den vuurdood, met een kerkje voor de borst. De ruïne staat er nog 1). Dit dorpje is, evenals bijna alle Walchersche dorpen, klein geblevenmen woonde liever in de stadwaarin men in oude tijden ook boerderijen vond en het boerenbedrijf kon uitoefenen. Het naburige kerkdorp St. Laurens moest eigenlijk Pop- kensburg heetenomdat dit de naam was van de heerlijkheid van het adelijk geslacht, doch de eerst in 1856 gestichte kerk is aan St. Lauhentius gewijdomdat er geen heilige Poppo bestaat en toen is de oudere naam verloren gegaan. Indien dit de burcht van den reeds vermelden Poppe geweest isdan was het voor de nagedachtenis van zoo gelukkig een man wel ongelukkigdat in oude tijden noch in zijn ambachtnoch in dat zijner kinderennoch op de plaats waar hij een dam heeft gelegd of waar hij een kerk heeft gebouwd, ooit een dorp is ontstaan Toen St. Laurens werd gebouwd was Poppes glorie reeds lang voorbij. Schellag en Brigdamme hebben het misschien tegengehouden. De lieeren van Brigdamme waren lastig; Middelburg verbood hun een steenen huis te bouwen. Van Brigdamme ken ik als berg alleen het kerkhof; boven zagen wij dat de Pruitberg vlak op de grens der heerlijkheid lag. Van St. Laurens zijn drie bergjes bekend, terwijl daaren boven een der bergen van Gapinge nabij de grens der heer lijkheid ligt. De wateren langs den Breeweg en Seisweg zakken naar Middelburg, terwijl die van St, Laurens ook naar de Arne gingen doch ook voor een deel naar Veere. De meeste streken langs de straatwegen zijn bebouwd, doch tusschen Buttinge en St, Laurens, waar bergjes liggen, is veel 1) de Wind, Bijzonderheden uit het strafregiblz, 55,

Tijdschriftenbank Zeeland

Archief | 1888 | | pagina 491