499
en die of naar Brigdamme ging of naar den Ossenberg van
St. Laurens. De weg zelf is de oude aardenweg naar Gfrijps-
kerke. Daarenboven ligt het eenigzins hoog en de naburige
smidse als het ware gedoken. De klassieke sloot was of is
voorhanden. Vergis ik mij, dan zij de dwaling vergeeflijk!
45 eu 46. HEERLIJKHEID TER BUTTING E.
Gemeente Gr ij ps kerke.
Bij Buttinge, op een eigenaardig blok lands, omgeven door
//den Bergweg" en zelf nog door een weg doorsneden, ligt
de hofstede Molenzigtvan mevrouw de wed. van Teij-
lingen en bewoond door den landman de Witte. Het blok
land zelf is niet laag en heeft dan ook nog al wat bouwland
doch de buurt is het wel. Men zoekt thans te vergeefs daar
naar een molen; doch hij was er nog in Hattinga's tijd en
afgescheiden van den molen maar op dezelfde helft van dat
blok lagen twee bergen, de molen naar den Middelburgschen
kant, de bergjes naar dien van Buttinge. Een dezer bergen
bestaat niet meer, doch aan het ongelijke van den grond kan
men zien dat hij er vroeger was. In de omgeving gevon
den steenen zou men voor overblijfsels van den molen kunnen
houdenindien het niet den schijn haddat er ook een kelder
moet geweest zijn, die bij een molen ontbreekt. Men heeft
uit vrees voor verzakking niet dieper gegraven. De waterweg,
die den Domburgsche en St. Laurensche verbindt, loopt door het
blokdus bij de bergenik weet evenwel niet of deze tak vroeger
niet slechts eene sloot washij ontbreekt op oude kaarten.
De andere berg bestaat nog en is aan alle wandelaars be
kend; dan schijnt hij ver af dan nabij tengevolge van den
kronkelweg; hij is bebouwd en vaak voor een deel afgegraven;
hij had meer inhoud gehad, dan te verklaren was uit de
naburige slooten. Yisscher teekent aan den zuidkant nog een
huisje, zeker dat van den molenaar.
In den berg zeiven heeft de Witte geene steenen gevon-
