71
heet natuurlijk naar een ons geheel onbekenden heer Wolfaart
een naamoudtijds op allerhande wijzen geschreven die
een deel van dit eiland heeft bedijkt. Dit zal wel de polder
Oud Wolfaartsdijk zijn geweestwaarin het thans groote
dorp is ontstaan, dat in officieele taal eigenlijk Oostkerke
heet, maar dat toch door iedereen ook, evenals het eiland,
Wolfaartsdijk wordt genoemd. Behalve dit groote dorp vond
men nog de verloren dorpen niet medegeteld, de
kerkdorpen Westkerke en Sabbiuge, thans nog als gehuchten
overgebleven. Westkerke en Oostkerke zijn namen uit den
Christentijd en dus jonger dan de bergtijd; Sabbinge werd
intusschen voor het oudste deel des eilands gehouden, en dit
dacht ook Dresselhuis, die vele jaren te Wolfaartsdijk heeft
gewoondwaar men ook een monument voor hem heeft opge
richt, en toch houd ik Oostkerke"s grond voor ouder, omdat
men te Sabbinge geen berg heeft gevonden. De mogelijkheid
bestaat, dat er een berg is geweest, doch ik betwijfel het,
omdat Dresselhuis wel ergens een bergweg of bergweg zou
hebben ontdekt. Toch moet Sabbinge ook zeer oud zijn
want dit bewijst zijn eigenaardige, misschien naar een lang
vergeten water zoo genoemde naam. Men moet zich de ont
wikkeling van die drie dorpen aldus voorstellen.
Toen het eiland nog geheel uit schorgrond bestondwerd het
eerst de plaats van het tegenwoordige dorp Oostkerke of
Wolfaartsdijk voor vaste bewoning geschikt geoordeeld, en
menschen uit Walcheren smalhoofdige lieden van Triesch
ras bouwden er een berg en hofstede. Hoe die plaats toen
heette, weet men niet; waarschijnlijk ook Sabbinge, indien
althans deze naam van een vergeten water afstamt. Vele jaren
later is toen die grond door dijken omgeven door Wolfaart,
en de plaats is naar dat toen zeker hoogst gewichtig werk
genoemdmen kon er veilig gaan wonen. De plaatsdie men
nu oud Sabbinge noemt, bestond toen ook reeds en werd
vroeger of later ook bedijktmaar lang voordat dit gebeurde
was de gewoonte van bergen te bouwen reeds voorbij. Toch
