85 Het jaar 1587 is dus een zeer belangrijk jaar voor de pharmacie, daar nu voor het eerst gesproken wordt over een examen voor apotheker, hoewel nog geen omschreven examen-eischen worden genoemd. Art. 9 slaat op het visiteeren van de apothekers en luidt: „Dat van nu vordaene alle apothekers gedoogen ende toelaeten sullen moeten, dat degene, die van der stadt daertoe sullen worden geordineert ende geëedt, telckon ende soo dickwils ben believen sal, sullen mogen cotnmen visiteren hen winckels, droogen, triakelen ende andere medecynen, simplicia ende composita, die sy hebben, ende dat sy geen daeraff en sullen mogen versteken noch achterhouden, maer allegaeder voor oogen moeten brengen, daeraff sy, versocht sijnde, hen by eede sullen moeten expurgeren; ende soo wat droogen oft medecynen sy sullen bevinden niet dueehdelijk ende oprecht, die sal men verbeuren oft andersints te niete doen, op die pene van vijftich gulden". Ook werd toen reeds ingezien, evenals dit nu nog bet geval is, dat het verboden moet, zijn, dat tusschen dokter en apotheker overeenkomsten bestaan, die kunnen leiden tot bevoordeeling van elkaar, maar dat de twee vakken volkomen onafhankelijk en vrij van elkaar moeten zijn. Dit blijkt uit art. 3„Noch sullen de voorseyden medecins eenen yegelijck, heurlieden raet vraghende, vry laeten gaen met haer recepten daert hem belieft ende en sullen met den apteker eenighsins monopolie maecken noch van deselve tabaertlaeken jaerlicx oft andere emolumenten afnemen, omdat sy heuren recepten ende kalanten toegesehickt hebben, op de pene van twaalf gulden telcke reyse des contrarie doende te verbueren, soe by de voorsch. medecijns als apotequers". Eveneens nam men maatregelen om te voorkomen, dat de apothekers, eenmaal in 't bezit zijnde van de recepten, deze maar op eigen houtje zouden gaan toepassen bij zieken, die gelijke klachten hadden als de zieke waarvoor de recepten waren geor donneerd, of de recepten zouden itereeren. In art. 4 lezen we daarover: „Ende opdat de recepten van de medecins, alhier practizeerende, niet en souden misbruvet werden voor anderen ofte gelvcke sieckten, naemaels vallende, waeruyt vele inconvenienten mogen commen, door veranderinge van der

Tijdschriftenbank Zeeland

Archief | 1919 | | pagina 131