94
waren te laag en daardoor ontstonden vele disputen tusschen de
Gastliuismeesteren en de apotecarissen. Eindelijk werd besloten
de geschillen „te verblvven aent seggen ende arbitreren van
gecommitteerden uit 't collegie van Wette en Raed". Deze hebben,
„naer daerop gehoort te hebben het advijs van stadsdoctoren,
beraempt, dat voor elcke gemeine decoctie sal worden betaalt in
plaats van een schelling vijlf grooten, zeven stuvers, voor elcke
aposimata in plaats van een schelling acht grooten, neghen stuvers,
voor de purgativen in plaats van zes stuver, zeven stuver".
Dit kreeg terugwerkende kracht tot 30 Juni 1624. Alle
andere medicamenten bleven op denzelfden prijs als in de lijst
genoemd.
Reeds vroeger vermeldden wij, dat de bepalingen der ordonnantie
op groote schaal werden ontdoken en niet het minst door de
doctoren, aan wie door de ordonnantie het leveren van medicijnen
was verboden. Zooals we zagen geschiedde dit vroeger zeer
algemeen en was dit een voordeelig bedrijf, zoo voordeelig, dat
we in een request lezen, „dat zy door het profijt op de medicynen
de consulte dikwijls komen toe te geven". Slechts noode deden
de doctoren van dit recht afstand.
Er ontstaat dan ook een strijd tusschen doctoren en apothekers,
een strijd die zijn ontstaan te danken had aan het feit, dat de
doctoren zich steeds op het gebied der pharmacie bewogen en
veel medicijnen bleven leveren aan hun patiënten, terwijl de
apothekers uit visiteren gingen en de patiënten behandelden, alsof
zij dokter waren.
Het was dus over en weer vrijbuiteren op eikaars gebied. Deze
strijd heeft zeer lang geduurd, tot diep in de 18e eeuw, en gaf
telkens aanleiding tot klachten en requesten over en weer, aan
den Magistraat, om toch hun rechten te handhaven, soms met
gunstig gevolg, soms zonder resultaat. In 't algemeen was de
apotheker wel het kind van de rekening, daar het den doctoren
gemakkelijk viel om de patiënten, die ze behandelden, zelf de
medicijnen te leveren, soms onder voorwendsel, dat ze dan zeker
waren van de qualiteit. der medicamenten, terwijl ze dit zoogenaamd
niet waren, wanneer de apotheker ze leverde. Gelukkig kennen
we tegenwoordig dergelijk wantrouwen niet meer en is de scheiding
