LOSSE HERINNERINGEN AAN EEN TWEETAL TIJDVAKKEN
IJIT MIJNE EERSTE LEVENSJAREN,
1807—1817 EN 1830—1832.
Comme un prompt échanson, qui, sans reprendre lialeine
Passe devant la coupe et la tient toujours pleine,
I,e temps passe et remplit la mémoire a plein bord,
Le souvenir nouveau c'est la dernière goutte
Qui sans le moindre beurt s'en échappe d'abord
Tandis que la première au fond demeure toute.
SULLY PRUDHOMME.
AARDENBURG.
Us y ont laissé leurs coeurs.
Jules Simon P atria.
Neen, ik zal het niet vergeten,
't Plekje, waar mijn wieg eens stond,
Waar ik bij mijn eerste kreten
Moeders liefde en lachjes vond.
Waar ik mijne kinderjaren,
Rijk aan vreugde, vrede en min,
Als een schaduw heen zag varen
In 't gelukkigst huisgezin.
