8 splitsen van dat antwoord in te zien en liet mij dus het geheele antwoord van buiten leeren, wat mij bij'matresse wel een pluimpje deed behalen, maar waardoor mij, als vijfjarige knaap, dit ant woord niet begrijpelijker werd. Ik moet ongeveer zes of zeven jaar geweest zijn, toen ik matresse Nelletje, van wie ik zeer veel hield, benevens hare dochter en medehelpster Anna, verlaten moest. Maar over die school nog een enkele bijzonderheid, welke mij als eene lieflijke idylle steeds is bijgebleven. De meisjes leerden op die school ook breien. Wanneer nu een dier kinderen het eerste paar kousen gebreid had, was het groot feest. Het heette de „kousenkroning". Er kwam een kroon voor den dag, waarin dat eerste paar kousen gelegd werd. Het meisje koos zich een „vrijertje", de kroon werd aan een stok in 't midden vastgemaakt, waarvan beide einden door het meisje en jongetje respectievelijk werden vastgehouden en zoo stapten zij dan samen als koningin en koning van het feest, door matresse en Anna en de kinderen der school paar aan paar gevolgd, geheel Aardenburg door, aan elk huis de gekroonde kousen vertoonend, waarbij dan de inwoners aan de kroon een strikje of kwikje toevoegden. Levendig her inner ik mij zoodanige kousenkroning van mijn toen bijna vijfjarige zuster Pietje en hoe wij in 1814 onder het genot van het prach tigste zomerweer, na den omgang, op de Elderschans (Rustenburg) vol levenslust feest vierden. De Elderschans was eene vroegere sterkte, op een kwartier ten Westen van Aardenburg. Wij duidden haar steeds in ons dialect aan als „de Schanse", nimmer bij den naam van „Rustenburg", welke haar bij den aanleg in 1800 door de eigenaren Elias Vermerk, Jacobus Vermerk, Serv.aas de Jonge en Abraham van den Broeoke gegeven was. Toen ik nu de kleuterschool van matresse Nblletje verlaten moest, was het de vraag of ik bij „meester Blonker" of bij „meester Maquin" ter school zou gezonden worden, want men had keuze tussehen die twee scholen. Meester Blokker, bij wien mijn twee oudste broeders, Jacobus en Servaas geleerd hadden, was ook voorlezer en voorzanger in de Hollandsche Gereformeerde kerk. Vooral als voorzanger had hij een goeden naam, maar

Tijdschriftenbank Zeeland

Archief | 1919 | | pagina 52