3
Het Oost-Vrije is in de plaats getreden van het Vrije van
Brugge. In overeenstemming daarmede wordt het Oost-Vrije
daarna het Vrije van Sluis genaamd.
De uit Brugge gevluchte Jonker Jacob de Grijse wordt in
zijn ambt hersteld en. fungeert voortaan als hoofdbaljuw van het
Vrije van Sluis. Er wordt geen nieuwe instructie voor hem in
het leven geroepen, maar zijn commissie en instructie, door hem
in 1582 van den hertog van Aletujon en Anjou ontvangen, blijven
eenvoudig doorloopen.
Het wapen van het Vrije van Sluis is hetzelfde als het wapen
van het Vrije van Brugge: een veld van zilver met een band
van azuur, gekroond met een distelplant.
De historische lijn wordt gecontinueerd. Men past zooveel
mogelijk aan de oude instellingen aan. Kende het Vrije van
Brugge het College van den Vrije van Brugge, in het Vrije van
Sluis trad op het College 's Lands van den Vrije ran Sluis, tegelijk
een bestuurs- en een rechtscollege. In het Vrije van Brugge bleef
van bepaalde vonnissen beroep open bij den Baad van Vlaanderen
te Gent, voor het Vrije van Sluis werd een Raad van Vluanderen
te Middelburg gevestigd.
Verkregen rechten werden geëerbiedigd. De steden Sluis, St. Anna
ter Muiden, Aardenburg en Oostburg behielden hare eigen juris
dictie. Breskens en Nieuwvliet bleven heerlijkheden met een eigen
regeering en rechtsbedeeling. Het dagelijksch beheer en de plaat
selijke politie bleven in de parochies aan de zorgen van de
hoofdmannen toevertrouwd.
Dat vasthouden aan de historische lijn, reeds in de grijze
oudheid ontsponnen, moet wel een eigenaardige plooi aan het
volkskarakter hebben gegeven. Zelfs in de rechtsbedeeling sprak
de oorspronkelijke herkomst nog na. Het tiendrecht b.v. was
gebaseerd op het Vlaamsche recht. In 1720 betoogt de Watering
Cadzand in een request aan de Staten-Generaal dat het niet meer
dan billijk is dat ook de tiendheffers, de abdij van St. Baafs te
Gent en het Lieve Vrouwekapittel te Doornik, in de kosten van
de zeewerken zullen bijdragen, en wel in die verhouding als in
Vlaanderen te doen gebruikelijk is. Zoo werd ook door de Staten-
Generaal beslist.
