18 „ons van Frankrijks banden te bevrijden. Blind voor het ge- „vaar wilde men op vele plaatsen den tijd vooruitsnellen, doch „gelukkig kwam het tot geen daden en de rust bleef bewaard. „Nadat echter des dwingelands val zeker was, zag men, op den „1 7 April 1814, de oud-vaderlandsche, zoo lang verborgen, vlaggen „weder voor den dag halen en op de torens wapperen. En toen „men eindelijk het driftig begeerd schouwspel der, met verkropte „woede en dreigende blikken, aftrekkende Franschen genoot; toen in „de eerste dagen van Mei de verlatene forten met vaderlandsehe „troepen bezet werden, en wij wederom een gedeelte uitmaakten „der vrije Vereenigde Nederlanden onder het opperbestuur van „eenen vorst uit den huize van Oranje; toen weergalmde de „lang teruggehouden juichtoon in de vroolijkste klanken van „rondomen de hartelijke handdruk, het blijde gelaat waarmede „men elkander overal ontmoette, deze stomme teekenen der innige „vreugde, zeiden meer dan woorden hadden kunnen doen." Een ander tijdgenoot, de heer P. Meesters te Sluis, schrijft: „Wie herinnert zich hier het noodlottige jaar van 1794 niet, „toen alles te zamen liep om ons onbarmhartiger te teisteren, „dan eenige plaats in ons vaderland geteisterd is?" De geheele bevolking in al hare rangen en standen had onder den Franschen druk gezucht, twintig bange lange jaren. En een maal van onder het Fransche juk bevrijd en weder met het oude vaderland hereenigd, kon de reactie niet uitblijven. Dat eigen landje herleefde, herleefde met een nationaliteitsgevoel, waarop men als Zeeuwsch-Vlaming ja waarop men als Hollander trotsch kan zijn. Holland kan op Zeeuwsch-Vlaanderen rekenen, toen, nu en altijd. Toen de Koninklijke familie in de maand September 1.1. te Breskens aan wal stapte, en daar op de allerhartelijkste wijze werd toegejuicht, toen schreef de verslaggever van de Nieuwe Rotter- damsche Courant„Nergens bestaat ongetwijfeld hechter band „tusschen Vorstenhuis en volk dan aan de overzijde van de „Schelde". Een allergelukkigst verschijnsel. Ik durf te zeggen een nationaal belang. Want vergeet niet, dat eigen landje is van de grootste beteekenis voor onze internationale positie. Ik heb gezegd.

Tijdschriftenbank Zeeland

Archief | 1922 | | pagina 69