10 Ieder die Dr. Bolle heeft gekend, zal het met deze uitstekende woorden eens zijn. De heele Middelburgsche samenleving kende hem als een gevoelsmenseh, tot snel en krachtig handelen bereid. Zijn persoon had in dat opzicht zelfs anecdotische beteekenis, en talloos waren de verhalen over zijn plotselinge uitvallen en handelingen, altijd met de beste bedoelingen begonnen, maar soms tot ongerief van een argeloozen omstander, die onverwacht een duw kreeg. Ongetwijfeld ook, was hij een man van grooten moed, zoodat het afdoen van lastige persoonlijke bemoeiingen gaarne aan Bolle werd opgedragen. Hij placht zich dan van zoo'n taak te kwijten zonder vrees, maar tevens zonder hardheid. Bolle was, consensu omnium, een geboren verteller. Zijn taal was rijk en vol eenvoudige, maar rake beelden. De wijze waarop hij menschen in zijn verhalen wist te. doen leven in hun hande lingen, toonde een geheel eigen gave. In de vergaderingen der doktoren redde Bolle met deze gave bij herhaling de meest penibele situaties. Zooals zoovele geboren vertellers, was Bolle een moeilijk schrijver. Ook hij voelde, zoodra hij trachtte te schrijven, hoeveel er dan verloren gaat van het levende der vertelling. De liefde voor de maatschappelijke vraagstukken bracht hem altijd weer in het openbare leven en in de politiek. Vooral in de politiek speelde zijn temperament hem dan dikwijls parten. Dat gaf soms narigheid in de praktijk, wat hem ook hinderde. Veel sterker dan in de politiek, stond Bolle in de diplomatie onder de menschen. Hij begreep en doorzag zijn medemenschen verwonderlijk snel; toch waren zijn opvattingen dan niet boos, veeleer goedig, en zeer dikwijls amusant. Geheel bijzonder was Bolle's verhouding tot zijn patiënten. Voor hen was hij veel meer dan een dokter alleen. Hij stond hen bij in al hun nooden, niet alleen in de lichamelijke. Wie Bolle van zijn sterksten kant wilde zien, moest eens meemaken hoe hij in actie kwam wanneer een zijner getrouwen in den knoei geraakte. Dan pas kwam voor den dag, over hoeveel invloed en macht Bolle beschikte. Voor de jongere collega's was het dan een wonder om te zien welke geldsommen hij voor den dag wist

Tijdschriftenbank Zeeland

Archief | 1926 | | pagina 77