41
kankerblomme. Klaproos. Ze hebben den bijnaam vergiftig
te zijn. Kinderen zullen ze dan ook niet plukken. (Zie de Bo).
k a li n e b u z e. Draineerbuis. (Zie de Bo). Wordt ook schertsend
gezegd van een hoogen hoed.
kant. Synoniem van „hif," Een kant vrömênsch. 't Is bie
Jane aal tied kant in uus.
k antj e. Een „kantje kis" is een stukje kaas gelijk men dat in
den winkel koopt, dus eenige onsen zwaar.
„Bou ei vuventwintig gullen eheveu an de witersnóod."
„Kiek, kiek, ie is nök a arig an z'n kantje."
k a n t e n i e r (cantonnier). Wregwerker. Ze zen wè is da kan
teniers liefst an de kant van de weg zitten, mè Daan bie
bons is blange zo nie.
kan tie werk (nadruk op de eerste lettergreep). Leeuwerik,
k a n t o i. Gras dat aan de slootkanten en in „middeldulven"
groeit. Eigenaardig, dat men niet spreekt van „kantgos snien,"
maar steeds van „knntöoi snien." In weiden zegt men toch
altijd „hos snien" of maaien, 't Komt wellicht, doordat het
gras aan de slootkanten bij 't snijden reeds meer op hooi
gelijkt dan dat in de weide,
f kap S e d (nadruk op kap). Kleine hoed, van harde, stroo-
achtige stof, geel van kleur. Hij wordt over de muts heen
op het achterhoofd gezet. Mè mênschen, dir j'er be-
rachtig noh êen mie een kapoed, da's 't er toll ok êen uut
d'ouwe döoze.
kappen. Hakken, welk laatste woord hier onbekend is. Kappen
wordt ook in lig. zin gebruikt: J'oef nie eeuwig op Nele
bure te zitten kappen, 't mênsch lei óons niks in de wegt.
k a p p e s t o r i e. Stijve omslag om een boek. (Zie Oppüel).
f kap wïhen. Sierlijk, kleurig voertuig, hoog op vier wielen
geplaatst en voorzien van een kap. Ze worden meer en meer
door de lagere, tentwagentjes vervangen,
karrewasse. Kusschen, die op Zuid-Bev. veelvuldig worden
aangetroffen aan de slootkanten. Kinderen vlechten er een
soort zweepen van, ook karrewassen genaamd,
kasseperretje. Paard (kindertaal).
k a s s e 1 e i n. Behalve herbergier ook „zetbaas" op een boerderij.
