U.
89
tuun klummen. (Vgl. db Bo: De nature lieeft de tonghe
omringht met eenen beenenen tuyn van twee en dertigh
tanden, min oft meer).
2. Omheinde ruimte bij den preekstoel. Die an trouwen of
dl h een kind van edopt wor, meuhen in de kerke in Jn
tuun zitten.
tuuntje. Afgepaalde ruimte voor een woning van 1 M.
breedte, met zand of tegels bedekt. eens in de weke
mo 't tuuntje opereven worren, 's Zitterdagsmirgs.
tuuslihher. Kostganger. (Vgl. de Bo: Die bij iemand zijn
tafel en zijne slaping beeft, gemeenlijk voor betaling),
t w i n t. 1. Sedert. 'n Diesendag bin 'k Jan nog teken ekommen,
twint ê'k 'n nie mï ezien. 2. Terwijl. Alia Trui, twint
a'n óons de petaten schellen, kil jie de béden wè is op-
schodden.
u-u. Ja. Hin julder ni den diek? U-u.
Toe Meties, hee nfeen stiksje pik. U-ii oor, kop zelf
mè (dat kun je denken),
uila. 1. Deurbellen zijn natuurlijk onbekend bij de boeren-
menschen. Heeft men iemand een bezoek te brengen dan
opent men eenvoudig de deur en roept: uila. (Soms wordt
dit beantwoord door nieuwla).
Het roepen van „volk" is deftiger, meer stadsch. Jaap is
zo is gróos eworren, noe a 't 'n bie 't pêrevolk is.
Oe dat zo? E, flie weke 'n Zondag wier T'er: „Volk"
eroepen. Ik docheWa foe êerschap zoudt di wezen. En
di was um 't berachtig.
2. Ik dienke da nom Abram wè fuuftig duzend gullen ei.
Uila is oor, zo'n vêrt za 't noe ni lópen. Ho eens!
f u i s a. Syn. van uila.
u i z e n. V'ordt gezegd van een paard dat achteruit loopt,
u i z o p. Bevel tot een paard om achteruit te gaan.
(Vgl. de Bo: Om een peerd te doen achteruitgaan zegt men
huize, uize en elders ook duize).
u 1 d e r. Pers. en bez. vnw. zij, hun, hen. Dat én óons nie edin
oor, ulder wazzen 't. Da bin uldere klompen. Ik za 't
