Ill
de kopman, „a 'k dat wist aa'k je nie nóodig." Mè da sei't '11
dirrom nie. Afijn, ie vertellen wat a t'r hebeurd was, net zo as
a 't eliin was. „Zoo, zei 't de velwachter toen a wee. Verdienk je
den êen of 't den aren. Wazzen d'r ok ménsen in de kontrêie
te zien?"
„Noe aa je 't zeit, 'k een boer bie een dêel koeien zien stïn.
En, wacht is, eest stieng t'r nbli een joon bie mè die was a wig
voe a 'k bie ulder kwam."
„Bé zoo, da'z een arihe alfaire. Li m's kieken. Wien kan 't
dat ewist ên. Hid is mee."
Toen liiengen ze te hêre de polder in. 't Duren nie lange of
de kopman zei„Ter was 't. En hinter stieng 't dien boer." Mè
twint was 't liter eworren en di wazzen bin koeien en bin ménsen
mi te zien. De velwachter kennen de polder netuurlijk deur en
deur, en ie wist trek da Jantje de koeiewachter di ewist aa. En '11
bis kennen ie ok goed. Noe behreep '11 in êens ales, ,,'k Dienke
da me je scbipen wè vinnen zun," zei t'11. „Hi mè mee."
Ze hiengen rechtuut rechtan ni den bis. De schure openedin,
in 't stal ekeken. „Dtl bin ze," riep de kopman, „kiek, net as
a 'k j'ezeid een rood kruus op d'r rik." „Noe, heluk d'r
mie oor, neem jie je scbipen mè mee. Ik za d'r wè voe zurrehen
dat'n dief den bak in hit." „Dank j'óor" zei de kópman. En ie
d'r van deur, want 't was a lite en ie most noh een êel ende.
De velwachter liieng bie d'n boer in uus. „Da siet er slecht
voe j'uut bis," zeit'11. „Je zu 'd in 't kot motten maat." Eest
wou 't den bis 't noh litten Bellen, mèr ie wier so wit as een
doek. En toen vertellen ie mè hauw oe a 't eliin was. Ie stak
netuurlijk aal de schuld op Jan. Die aa's estolen en um nie.
„J'ei gliek," zei de velwachter, „me zun Jan onder '11 toren
steken, die eit edin." E11 ie ni Jan. Die was net doende om petaten
te koken want 's mirgs bleef 'n op 't land en dan at'n brood.
De petaten wazzen net gaar toen a t'n de velwachter langs 't
rim zag kommen. Over wihlópen oeven ie nie mi te dienken. Di
was 't te lite voe. Wat noe? Ie prakkezeeren hin öhenblik.
Ie pakken een êemer witer en hooien die deur de kachel, 't Vier
was ineens uut. Toen pakken ie de ketel petaten op, liep deur
't aehteruus, pakken z'n zweepe endi liep 'n bie d'achter-
