133
hij erkende niet het recht van de Classis om zich in de zaak te
mengen.
Ten slotte werd de procureur van Anckeren nogmaals
binnengeroepen en verzocht „om sijn vorige voorslaegen te ex
pliceren". Hij vroeg verlof nader te gaan informeeren blijk
baar vertoefde Anna de Meyer ook in den Briel. Als resultaat
van zijn bespreking bracht hij ter kennis van de aanwezigen,
dat, zoo Westhovius ,,bij inductie der E. vergadering mochte
werden bewogen tot executie sijner trouwbelofte", Anna de
Meyer met „dochterlycke genegentheyt en involginge soude
gereet en bereyt sijn maer wanneer Do. Westhoff sijn weder-
willigheyt continueerde, sij van haer sijde oock niet inclineer
de hem met den pleytsack tot haer te brengen".
Het doet ons goed dit waardige antwoord te hooren. Hoe
wijkt het af van den door den procureur van Anckeren in
eerste instantie gestelden eisch, die niet anders dan censuur
beoogde.
Tot nu toe was Anna de Meyer, hoewel de hoofdpersoon,
slechts passief geweest. Uit geen enkel woord, geen enkele
daad viel af te leiden welke persoonlijkheid in haar huisde.
Steeds had zij, als een gehoorzame dochter, gehandeld naar
den wensch van anderen. Nu echter rechtstreeks haar meening
gevraagd wordt, is het met de volgzaamheid gedaan en toont
zij haar jonkvrouwelijke waardigheid, die niet duldt langer
met zich te laten sollen.
Zonder ook maar een poging te doen om haar genegenheid
voor Westhovius te verbloemen, geeft zij duidelijk te kennen
onder geen voorwaarde dwang te wenschen. Zal Westhovius
haar trouwen, dan moet het uit vrijen wil zijn.
Hoe diepen indruk moeten haar woorden op Westhovius
hebben gemaakt. Blijkbaar deelde zij het door hem steeds in
genomen standpunt ten volle.
De Classis stond evenwel voor een beslissing. Het valt te
bejammeren, dat de uitspraak geen enkele overweging bevat
zeker is echter, dat voor een inquisitoriaal optreden, zooals
men van de zijde der klagers begeerig tegemoet zag, geen ter
men aanwezig werden geacht. De vergadering velde geen von
nis, maar sprak alleen als haar gevoelen uit, dat Westhovius
„in foro conscientiae" t) gehouden was Anna de Meyer te
trouwen. De motieven, waarop deze conclusie gegrond was,
blijven volslagen duister. Mogelijk heeft men de Dordtsche
1) Voor de rechtbank van het geweten.
