136
bevreest sijn der waerheyt getuygenisse te geven maer
eensdeels om redenen aireede en aliange voor desen
nog eens geallegeert, anderdeels" (dit was een nieuwe
vondst) „om dat dit getuygenisse der waerheyt niet en
can gegeven werden sonder sich schuldich te maken
aen overtredinge vant derde gebodt der wet, door on-
noodich en lichtveerdigh sweeren, nademael de saecke
ten principale klaer is ende gansch niet duyster in soo
verre dat indien selfs alle de interrogatoria van de
attestanten wierden beantwoort na 't intent van den
requirant, hetselve hem geen voordeel soude aen-
brengen, maer wel tot een grote beswaring soude
strecken".
Maar waarom, vraagt men zich af, hebben dan de beide
predikanten, die het doen voorkomen zoo volstrekt zeker te
zijn, de interrogatoria niet buiten eede ten behoeve van de
Classis beantwoord Op die wijze zou toch, voor het vormen
van een zelfstandig oordeel, een inzicht in de zaak verkregen
zijn, oneindig helderder dan nu door de groote, nietszeggende
woorden mogelijk was.
Westhovius behoefde echter het antwoord niet meer zijn
doel om nog eens in het licht te stellen hoe klein zijn tegen
standers waren, had hij volkomen bereikt. Tusschen hem en
Anna de Meyer was de zaak al lang in orde. Zoodra was ko
men vast te staan, dat elke schijn van dwang was uitgesloten,
deed hij uit vrijen wil, wat met geweld nooit van hem zou
zijn verkregen.
Toen hij dan ook in de Classicale vergadering van 24 Sep
tember 1674 opnieuw gehoord werd, verklaarde hij voorne
mens te zijn „de E. Classe met de eerste gelegentheyt con-
tentement te geven" en op de vraag „waardoor volgde wel
gemoed en opgewekt het antwoord „in het trouwen van Anna
de Meyer en dat binnen sodanigen tijt, in welcke de E.
Classe genoegen nemen sal".
De vergadering had blijkbaar meer vertrouwen dan de
Dordtsche heeren. Men verklaarde althans niet te twijfelen of
„Ds. Westhovius sal daerinne met alle oprechtigheyt han
delen".
Dit vertrouwen heeft hij niet beschaamd in het voorjaar
van 1675 werd zijn huwelijk voltrokken en mocht hij, na veel
wederwaardigheden, Anna de Meyer als „sijn echte vrouw"
de pastorie te Hekelingen binnenleiden.
