66
K u ij s c h e w e ij r d i n n e.
O, ghij vijleijn, i) ist liiet waerachtich?
Derft ghij noch loochenen van mij ende mijnen man?
Sehaemt u de leughen
Stathouwer.
1320. Mijn heeren, al wat sij mij secht an,
Ontkenick, want het sijn logenen infame.
Deen raetsheer.
Wij vermanen u, heer stathouwer, eude dat uijt den name
Van onsen hertoch, dat ghij de waerheijt vertelt.
Stathouwer.
Van altgene, dat ghij mij hier vooren stelt,
1325. Ben ick ontschuldich, oock van eenich geschille.
K u ij sc h e weijrdinne.
O, ghij argen mensche, mocht ick nae mijnen wille
Dander raetsheer.
Sus vrouwe, s wij glit van hier te dreijgen stille,
Opdat ghij u sake door sulckx niet en scheut.
Kuijsche weijrdinne.
Ken kant niet herden, dat hijt noch ontkent,
1330. Daer de daet selve hem uijt de oogen puijlt.
Deen raetheer.
Heer stathouwer, wij sien wel, datter wat schuijlt:
U gelaet, gedaente, coleur en benout hert
Tuijcht al, datter van de sake wat wert.
Dus kent de daet, den hertoch is genadich.
Dander raetsheer.
1335. Ten ware niet vremt, dat de liefde, onversadich,
Yet quaets bedreve, soo veel wert gesien
Dus kent, 2) hebt leetschap, den hertoch is weldadich
Hij en sal nae verdienste de daet mischien
[niet castien.
1) Vileijn schelm.
2) Beken.
