69
Stathouwer.
Valt op de knien voor den hertoch ende
beleijt met gevouwen handen sijne misdaden
1385. O berrnhertige vorst, ich smeecke om genade.
Ick liebbe gesondicht teghen Godt en teghen dijn.
Liefde is oorsake, hoewel tot mijnder schade.
De liefde is de schuit ende niet mijn.
Weijrdich ben ick te draghen al sweijrelts gepijn,
1390. Maer ick vertrouwe met aller ootmoetheijt,
Op uwe goetheijt.
Hertoch.
Wije brocht u int herte toch sulcken verwoetheijt,
Dat ghij sulcken feilen sake hebt begaen
Stathouwer.
Niemandt anders dan liefde, heere
Hertoch.
1395. Die moest ghij hebben wederstaen.
Hoe sou hem een mensehe soo laten bekeuren
Dan, naerdien de sake dus is gedaen,
Sout ghij u daartoe wel willen laten bereuren,
Om dat wij ff te trouwen voor haren druck
Stathouwer.
1400. Och, ofse mij ten houwelijcke mochte gebeuren!
Maer ick sorge, sij en sal tot geeuder eure.
Ken wenste op eerden geen grooter geluck.
Hertoch.
Staet op, ick weet het gemaeckt met het stuck.
Ick salt de vrouwe ernstich doen vooreri houwen,
1405. Maer blijft constant ende wilt geensins Houwen
Om haer te trouwen.
Stathouwer.
Och mocht mij gebeuren de schoonste aller vrouwen!
Iioe geijren sonde ick draghen met liaer alle cruijs.
1) Bereureu bewegen.
