70
Hertoch.
Sijt gerust ende gaet in u huijs
1410. Ende als ick u ontbiede met hooge of nedere,
Soo keert dan wedere.
Stathouwer.
Sijn genade arbeijde, dat mijn de cedere
Werde geschoncken tot een slevens verchieren.
Hertoch.
Twijffelt aen mijn vrientschap tuwaerts niet.
Stathouwer.
1415. Soo en sal ick in geenderhande manieren.
Welvaert, gesontheijt, paijs, liefde ende vrede.
Stathouwer gaet met eerbiedinge weer
in sijn camer.
Hertoch.
.Dat wensche ick u mede.
Terwijle den hertoch swijcht, comen de
raetsheeren weder op hen plaetse toe,
tot welcke de hertoch seijt:
Wat denckt u mijn heeren, heb ge oock gehoort,
1420. Hoet hier vergaen is?
Deen raetsheer.
Daer en wiert niet gesproken een ijnckel woort,
Dat wij niet en verstonden tot onsen wensche.
Dander raetsheer.
Voorwaer, mij deijrt den armen mensche,
Dat hij hem soo scliandich heeft laten verleen.
Hertoch.
1425. Heer raetsheeren, naerdat wij sijn gescheen, 2)
Soo suit ghij de vrouwe gaen aenspreken breere. 3)
Haer bidden tsij waermet ghijt sout becleen,
Datse wilt vergheten de schande ende oneere.
1) Verleen verleiden. Dit verl. deelw. is verouderd.
2) Gescheen gescheiden. Dit verl. deelw. is verouderd. Zie o.a. Cats, Herders
liet en Selfstrijt.
3) Breere breed, uitvoerig.
