85
1740. Beveeltse inde handen van den Schepper verheven,
Met een vast berou, hij sal u tquaet vergeven,
Dat u vleesch oock verrotten sal ende werden tot niet,
Twelck ghij soo hebt geacht ende gewacht voor sneven,
Datselve is alle vlees voor u mede geschiet.
1745. Dat ghij, jonck sijnde, den endt uws levens bespiet,
Daer ghij nouw en dacht te sijn ter halverwegen
Danckt Godt van sijn genade, die u uijt verdriet,
Ende van meer te soudighen nu haelt, tuwaerts geneghen.
Ghij en hebt niet tekchromen, trapt vrij den Heere teghen,
1750. Met een oprecht berouw over u misdaet;
Belijt metter herten uwe sonden terdeghen
Schreijt tot den Hooghsten om quijtschel van u quaet,
Ten is noch niet te laet.
Stat li ouwe r.
Souwer noch hope sijn?
Dien aer des woorts.
1755. Och, mijn heere, jaet
De Schepper en versmaet niemandt, die tot hem gaen.
De armen des Heeren sijn altijt wijt ontdaen,
Om te ontfaen den belasten met sonden.
Stathouwer.
Ick hebbe te cleenen tijt
I) i e n a e r des woorts.
1760. slieeren genade is aen geenen tijt gebonden;
Betrout alleene, hoort, de Heere seijt
„In welcke uere den sondaer tot mij schreijt,
„Sal hem ontfermen"; verstaet mijn heere, int clare
Wat tijt om bekeeren hadde den moordenare
1765. Hij bekeerde aent cruce ende wiert verhoort.
Stathouwer.
O, troostelijck woort!
Geijren wil ick sterven om leven op een nieuw
Mijn eure is verloopen, u wil ick adieu
1) Het rijm nieuw-adien komt in de 16e eeuw meermalen voor. Zie bijv.
Antwerps Liedtboeck: Ick seg adieu! Wi twee wi moeten sceijden Tot op een nieu.
