17
Stathouwer.
O, weijrdige vrouwe, die soo uae reden verciesen conde;
Maer gij weet, dat de liefhebberen peur
Niet verlieft en worden naer behoorlijcken keur,
Maer liefde gaet voort verciesen verstandelijck.
Kuij sche weijr dinne.
240. U liefde ende verkiesen van mijn is te schandelijck,
Want ick ben eens anders vrouwe, versint,
Die al vercoren ben.
Stathouwer.
Daerom en wert ghij van mijn niet bemindt,
Omdat ghij eens anders vrouwe sijt, echtelijck,
245. Maer ick beminne u, verstaet het, schoon kindt,
Omdat ick u bemindt soude hebben rechtelijck,
Al hadt ghij vrij geweest.
K u ij s e h e we ij r d i n n e.
Sijn hoogheijt verwerpe die redenen slechtelijck
Laet de vreese der wet uwe eere bewaren.
Stathouwer.
250. O, ghij alwijse, aensiet mijn jonghe jaren:
Ick ben immers jonck ende de jonkheijt gewis
Der liefden wetten ganseh onderworpen is.
't Geen dat de liefde beliaegt, moet mij behagen
M aer dat tde eere aengaet ende tleven fris
255. Betaemt dien, die rijpper van jaren is eiide daghen.
Ick en can niet anders willen wat wil ick mij plaghen,
Dan dat de liefde ende wil oock uwe schoonheijt
Is weijrt bemindt te sijne sonder vertraglien.
Aenveijrt dan in teijcken van mijn liefde voorseijt,
260. Dese minnelijcke ghifte.
Hij presenteert haer een rijnk.
K u ij s c h e w e ij r d i n n e.
O Monseur, noijt en was ick soo verre verleijt,
Dat ick gifte aenveijrde voor sulcke boose saken.
Stathouwer.
Hoe soo?
Archief 1 9 SO 2
