445. Is dan niet dwaes de Jonge Jeught,
Die voor haer gouwe hoopen
Om haer vrijheijt dees valsche vreught
Ende ware rouwe coopen!?
Seght mij, wie lust bejaghen,
450. Wat vanght ghij Laes, een cnaghen
In u gemoet,
Die, seer verwoet,
Lijf ende siele verdoet.
Hout u begeijrten in den toom,
455. Wilt ghij in weelde rusten.
Ende wat sijn toch anders dan droom
De volbrachte wellusten
Ten ware ons het crijncken
Van rouw' haer de bedijncken.
460. Sij waren saen 2)
Al eer merckt aen,
Vergeten dan gedaen.
Stathouwer.
.Comt uijt sijn earner ende set hem op
eenen stoel ter slijncker handt van de
weijrdinne ende spreeckt.
O, volcommen graen,
Conserve mijnder sielen, liemelsche sijrene,
465. Door den clijnckenden vooijs uwer kele ontaen, 3)
Voelick mij heden strickstelijck gevaen,
Meer dan Vlisso 4) door den sanck voorhene.
Uwen sanck is couse, dat ick suchte ende stene.
O licht, verlicht uwen dienacr beswaert
470. Is hij u 't Leven waert.
Iï u ij s c li e w e ij r d i n n e.
Monseur, monseur, ghij suit een blauwe schene
Voor mijn deure loopen, dus u moijte spaert.
1) De deed.
2) Saen weldra. (Iuder Naturen bloerae. Soo comt daertoe een ander saen.
3) Ontdaan.
•i) Ulysses (zijn ontmoeting met de Syrenen).
